Litwa

  Wysiadam z autobusu i od razu trafiam na rozległy Plac Ratuszowy – Rotušės alkštė. Z jego dawnej świetności pozostały jednak już tylko wspomnienia. Wytyczony w 1609 roku, zabudowany był domami z XVII – XVIII w., pośrodku zaś stał, aż do połowy XIX w., gmach ratusza, a później cerkiew prawosławna. I ją zniosły burze dziejowe, […]

Zimą miejsce to robi jeszcze większe wrażenie. Druty kolczaste i ciemnozielone „wyszki” – wieże strażnicze w zaśnieżonym lesie bardziej niż w pozostałych porach roku przypominają sowieckie syberyjskie gułagi – karne obozy pracy.   Zaś przysypane śniegiem rzeźby, bydlęce wagony którymi wywożono do nich zesłańców i inne akcesoria „realnego komunizmu” w tej pustce, gdyż zwiedzających jest

Litwa nie ma wysokogórskich lodowców, ani w ogóle gór. A jednak można tam jeździć na nartach, nie tylko biegowych oraz snowboardach. Ale również zjeżdżać na nich po śniegu, i to przez cały rok. Wszystko dzięki zbudowanemu na obrzeżach najpopularniejszego uzdrowiska – Druskiennik krytemu ośrodkowi rozrywek zimowych, Snow Arena. Otwarto ją w sierpniu 2011 roku i

W wodzie jeziora Galwe (po litewsku Galvės) odbijają się ceglane baszty, wieże i mury obronne średniowiecznego zamczyska. Malowniczej i wspaniale zlokalizowanej na wyspie historycznej siedziby wielkiego księcia litewskiego Witolda (Vytautasa) zanim stolica księstwa przeniesiona została z Trok do odległego o 28 km Wilna. Z lądem stałym, na którym położone jest dziś to 6-tysieczne miasto, zamek

Bałtycki bursztyn i wyroby z niego są specjalnością nie tylko polską. Wspaniałe zbiory Muzeum Bursztynu w Przedbramiu, budynkach dawnej Katowni, Szyi i Wieży Więziennej w Gdańsku, ciekawa ekspozycja w Muzeum Zamkowym w Malborku oraz niezliczone galerie zarówno na Wybrzeżu jak i w głównych miastach kraju sprzedające biżuterię i wyroby z tej, zastygłej przed milionami lat

Na rozległym, pustym od południowej strony placu, który w przeszłości był dosyć szczelnie zabudowany, wznosi się surowa, klasycystyczna bryła wileńskiej archikatedry. Z potężnym frontonem o 6 kolumnach, dwiema kopułami nad kaplicą św. Kazimierza i zakrystią oraz stojącą osobno w odległości kilkunastu metrów od głównego wejścia dzwonnicą – dawną basztą w murach obronnych średniowiecznego miasta, zamienioną

Park Narodowy Mierzei Kurońskiej został wpisany (w 2000 r.) na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jest unikatem ze względu na chyba największe w Europie ruchome wydmy, jak również na ok. 300 gatunków ptaków i 40 ssaków i występujących tutaj 900 rodzajów roślin. Największym nadmorskim uzdrowiskiem Litwy jest Połąga. Położona na wąskim pasku lądu była jedynym miejscem

Niemen po polsku, Nemunas po litewsku, Nioman po białorusku, Nieman po rosyjsku, Memel po niemiecku. Różne nazwy tej samej, 937 – kilometrowej długości rzeki ze źródłami na południowy zachód od Mińska, płynącej przez Białoruś i Litwę – aż do jej granicy z obwodem kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej.   Ważnej również w przeszłości w dziejach i kulturze

Długie na 97 km, szerokie od 400 do 3800 metrów pasmo piaszczystych wydm, sformowanych ponad 5 tysięcy lat temu przez fale i prądy morskie oraz piasek i wiatr między Bałtykiem i Zalewem Kurońskim.   To Mierzeja Kurońska, decyzją Stalina, podobnie jak nasza Mierzeja Wiślana, przecięta na pół i podzielona między dwa państwa. Tylko w odróżnieniu

W 1252 roku Zakon Kawalerów Mieczowych zbudował tu, nad Zatoką Kurońską uważaną wówczas za ujście Niemna, rzeki o kilku nazwach: także białoruskiej Nioman, litewskiej Nemunas, niemieckiej Memel, początkowo drewniany zamek Memelburg.   Tak zaczęła się historia współczesnej Kłajpedy. Najstarszego miasta Litwy i jednego z najstarszych na wschodnim wybrzeżu Bałtyku – powstało ono kilka lat wcześniej

Połąga, nadbałtyckie kąpielisko Litwy, nazywane jest jej letnią stolicą. Po 5 latach nieobecności w niej z przyjemnością obserwuję jak wiele na lepsze zmieniło się tu w tym czasie. Jej stara, centralna cześć, stanowi obecnie tylko najważniejszy fragment rozciągającej się na 25 km wzdłuż Bałtyku Wielkiej Połągi.   Przybyło sporo nowych, nowoczesnych, chociaż niekiedy trochę szokujących kolorystyką,

Na północnym krańcu litewskiego Pojurza – wybrzeża Bałtyku tuż przy granicy łotewskiej, leży niegdyś ważny port, później wioska rybacka, a obecnie 2-tysięczne miasteczko Šventoji – Święta, noszące taką samą nazwę jak rzeczka wpadająca w nim do morza.   Długa na 73 km, przez ponad 30 km stanowiąca granicę Litwy i Łotwy, z malowniczymi, gęstymi meandrami.

Podczas pobytu w Wilnie nie sposób pominąć cmentarza na Rossie. Jest to przecież nie tylko jedna z najstarszych nekropolii w Europie ale i miejsce pochówku ludzi nierozerwalnie związanych z historią Polski oraz Litwy.