Niespełna 1,9 milionowa Łotwa, położona pośrodku wschodnich państw nadbałtyckich, nie należy na razie do zbyt tłumnie odwiedzanych przez polskich turystów. Ze szkodą dla nich, gdyż posiada liczne związki historyczne z Polską, jako, częściowo, dawne Inflanty oraz kraj z wieloma zabytkami, ciekawymi obiektami oraz innymi atrakcjami turystycznymi. Pisałem w przeszłości o niektórych z nich i te, …
Kilkaset metrów na północny wschód od Vecriga – Starego Miasta w Rydze, znajduje się, razem z nim wpisany na Listę Dziedzictwa UNESCO, rejon Secesji. Kierunku w sztuce, rzemiośle artystycznym i architekturze popularny w krajach Europy zachodniej (ale również środkowej, w tym Polsce) i USA w ostatniej dekadzie XIX i pierwszych dwu XX w. Przypomnę, że …
Jednym z dwu najcenniejszych zabytków miasta jest zespół zamkowy na wzgórzu oraz kościół św. Jana w jego pobliżu. Ten pierwszy, to ruiny dawnego gotyckiego zamku Zakonu Kawalerów Mieczowych i siedziba ich Wielkiego Mistrza, później zaś polskich starostów. W średniowieczu druga pod względem wielkości i znaczenia forteca w Inflantach. Zrujnowana częściowo w 1577 roku oraz znacznie …
Do stołecznej Rygi jest stąd zaledwie kilkadziesiąt kilometrów. A obecnie to około 17-tysięczne gminne miasto Kieś – łotewskie Cēsis nad rzeką Gauja (Gauia), w sercu Parku Narodowego Gauji, swoją burzliwą historią mogłoby obdzielić kilka metropolii. Przez kilka wieków było bowiem siedzibą Wielkich Mistrzów Zakonu Rycerzy Mieczowych, później Inflanckich, ale także stolicą województwa wenedeńskiego I Rzeczypospolitej. …
ŁOTWA: CĒSIS (1) – NA PÓŁNOCNYCH KRESACH PIERWSZEJ RZECZYPOSPOLITEJ Czytaj więcej »
Vecriga – Stara Ryga, czyli najstarsza część łotewskiej stolicy, w roku 1997 wpisana została na Listę Dziedzictwa UNESCO. Ma ona powierzchnię 438 ha, ograniczoną od południowego zachodu prawym brzegiem Dźwiny, po łotewsku Daugavy, zaś od północy ulicą K.Valdemāra – jedną z dwu arterii łączących Starówkę i główną, prawobrzeżną część miasta z lewą przez most drogowy …
Z kawiarni na górze kilkunastopiętrowego hotelu Radisson Blu stojącego w centrum Rygi w pobliżu jej umownej granicy z Vecrīga – tutejszą Starówką, którą stanowi kanał Pilsětas, roztacza się najładniejszy widok „z lotu ptaka” na łotewską stolicę i jej okolice. Patrząc na północny wschód widzę na horyzoncie wody Zatoki Ryskiej Bałtyku i pływające po niej statki. …
Z platformy widokowej zamku Sigulda, o którym niedawno pisałem, a także z drogi do niego, widać po drugiej stronie wąwozu rzeki Gauja ceglaną, krytą dachówką wieżę zamku Turaida. Dzieli je bowiem tylko 3 kilometry i mają wspólny rodowód: były fragmentami linii warowni Zakonu Kawalerów Mieczowych, a później krzyżackich nad tą rzeką. Miejsca strategicznego, gdyż poniżej …
ŁOTWA: TURAIDA – ZAMEK I LEGENDA Z POLSKIM WĄTKIEM Czytaj więcej »
Kilkadziesiąt kilometrów na północny wschód od Rygi leży „Łotewska Szwajcaria”. Malowniczy region doliny i wąwozu rzeki Gauja oraz największy w krajach nadbałtyckich, zajmujący 920 km², Park Narodowy Gauja. W dalekiej przeszłości rzeka ta stanowiła naturalną granicę oddzielającą tereny zamieszkane przez rdzennych mieszkańców tych ziem, ugrofińskich Liwów i jednego z plemion Bałtów – Łatgalów. Ci pierwsi …
ŁOTWA: SIGULDA – BRAMA DO PARKU NARODOWEGO GAUI Czytaj więcej »
Francesco Bartolomeo Rastrelli (1700-1771) był włoskiego pochodzenia nadwornym architektem carskim w Petersburgu. Autorem tak sławnych w nim budowli, jak Pałac Zimowy (Ermitaż) oraz pałaców: Woroncowów i Stroganowa; Katarzyny II w Carskim Siole; zespołu pałacowo – parkowego w Peterhofie; Marijinskiego – oraz Cerkwi Andrejewskiej w Kijowie, a także pałaców w Mitawie, obecnie Jegławie i Rundāle w …
W Rydze, stolicy Łotwy, mieszka niemal połowa mieszkańców tego kraju, tam też znajdują się najciekawsze miejsca i zabytki. Nic więc dziwnego, że na 2014 rok właśnie Ryga – wraz z miastem Umeą w północnej Szwecji – ogłoszona została Europejską Stolicą Kultury. Zwiedzanie Rygi warto zacząć od Starówki z domami kupieckimi, a piękną panoramę …
ŁOTWA: RYGA – EUROPEJSKA STOLICA KULTURY 2014 Czytaj więcej »
Gdy kończę zwiedzanie katolickiej katedry św. Jāzepa (Józefa), największej świątyni w mieście i jednego z dwu tutaj kościołów tego wyznania, zagabuje mnie po niemiecku starsza kobieta sprzedająca przy wejściu literaturę religijną. Chyba z nudów, gdyż o tej porze – w godzinach przedpołudniowych powszedniego dnia – nie ma w kościele nikogo więcej. Rozmawiamy chwilę …
