Ten największy wyspiarski kraj świata z mitycznym ptakiem Garudą w herbie i flagą identyczną jak polska, tylko z odwróconą kolejnością barw, rozciąga się po obu stronach równika. Ma z górą 260 mln ludności wielu grup etnicznych zamieszkujących w sumie ponad 1,9 mln km² na przeszło 13 tys. indonezyjskich wysp. W najnowszym przewodniku Pascala po nim uwzględniono tylko 9 najważniejszych, najczęściej odwiedzanych przez zagranicznych turystów: Sumatrę, Jawę, Bali, Celebes, Borneo, Lombok, Flores, Komodo, Papuę Zachodnią i ich wysepki przybrzeżne. Przewodnik ten, podobnie jak pozostałe ze „Złotej serii”, przeznaczony jest przede wszystkim dla uczestników wycieczek organizowanych przez biura podróży, przede wszystkim Itakę, która w ub. roku obchodziła 30-lecie działalności i jest w niej reklamowana. Powoduje to jednak, że dla turystów wybierających się do Indonezji indywidualnie, ma podstawową wadę: brak jakichkolwiek informacji praktycznych o noclegach. Drugą, chociaż mniejszą wadą jest brak spisu krotkich informacji i ciekawostek w ramkach włamanych w tekst tego przewodnika.
Jego plusami jest bardzo dobra strona edycyjna i graficzna, ponad 230 kolorowych zdjęć różnego formatu, mapki, plany miast oraz dodatkowo luźna, kieszonkowa mapa całego kraju. Natomiast informacje o kraju i jego opisywanych miastach, zabytkach, miejscach i innych atrakcjach są przeważnie aż do przesady zwięzłe, uwzględniające tylko podstawowe dane i fakty. W rozdziale wstępnym, „Kalejdoskop”, zawarto, również bardzo skrótowo, Indonezyjskie ABC oraz ściśniętą na 5 stronach z 2 dużymi zdjęciami historię tego kraju od IV w n.e. Podobnie, lub jeszcze bardziej zwięźle, bo nawet tylko dwu, a w jednym przypadku „Odpowiedzialna turystyka” tylko na połowie strony, opisana jest geografia kraju, tamtejsza flora i fauna, różnorodność etniczna i kulturalna, religia i obyczaje. Ponadto inspiracje literacko – filmowe, kuchnia, sztuka i propozycje zakupów, zwłaszcza pamiątek. W części tej znajduje się również krótki słowniczek i rozmówki indonezyjsko (język bahassa) – polskie. Natomiast informacje praktyczne dotyczące całego kraju znajdują się w rozdziale końcowym „Przydatne”. Dotyczą podróży, placówek dyplomatycznych oraz niezbędnych dokumentów. Z podkreśleniem, że obywatele RP nie potrzebują tam wiz na pobyt do 90 dni, mogą go na miejscu przedłużyć, ale samowolne przekroczenie terminu wyjazdu jest bolesne dla kieszeni. Kosztuje, w przeliczeniu, około 65$ za każdy dzień.
Bardzo istotne są również informacje na temat tamtejszych pieniędzy, wymiany walut i dostępności bankomatów i możliwości płacenia kartami. Podobnie dobrego, bo pomoc lekarska, a zwłaszcza pobyty w szpitalu są w Indonezji bardzo drogie, ubezpieczenia na wypadek choroby, wypadku i ich skutków, z pokryciem kosztów transportu chorego do kraju pod opieką lekarska, ew. przewiezienia zwłok. Pozostałe przydatne informacje na temat przepisów celnych, elektryczności, poruszania się na miejscu, także przez osoby niepełnosprawne, rzeczy potrzebnych w podróży itp. nie odbiegają od podobnych w innych krajach egzotycznych. Podstawową część przewodnika stanowią rozdziały poświęcone kolejno wymienionym w podtytule wyspom. Z kilkoma – do 10-ciu, polecanymi miejscami, które przede wszystkim warto zobaczyć, mapką, króciutką charakterystyką każdej dużej wyspy, jej historii i informacjami o atrakcjach. W przypadku tak dużych wysp jak Sumatra czy Jawa z ich podziałem na części lub tematy.
Przy najważniejszych miejscach, zabytkach, muzeach, świątyniach itp. są, w paru słowach, informacje o nich oraz dniach i godzinach dostępności, ew. cenach biletów. Każdy z tych rozdziałów zamykają informacje o propozycjach dla turystów aktywnych, głownie są to wycieczki czy trekkingi, nurkowanie, zwiedzanie rezerwatów i innych ciekawych miejsc. A także możliwościach ciekawego spędzania czasu z dziećmi. Ponadto informacje praktyczne: transport, zwłaszcza lokalny, gastronomia – z kilkoma – kilkunastoma wymienionymi i opisanymi restauracjami oraz rozrywki. Dodatkowo przewodnik zawiera propozycję tygodniowej wycieczki po wyspach Flores i Komodo z krótkim programem rozpisanym na każdy dzień. Główną autorką tego przewodnika jest blogerka wymieniona zarówno na przedniej jak i tylnej okładce.
Natomiast w nocie bibliograficznej znajdują się jeszcze dwie inne. Przy czym, to już moje uzupełnienie, rozdział poświęcony wyspie Bali stanowi skrót wydanego rok wcześniej w tej samej serii odrębnego przewodnika jednej z tych autorek, tylko po tej wyspie. W sumie jest to książka ładnie wydana i bogato ilustrowana, z podstawowymi informacjami o kraju. Chociaż ze względu na dobry papier, na którym ją wydrukowano, trochę za ciężka do noszenia ze sobą w trakcie zwiedzania. Ale w trakcie wycieczek zorganizowanych przez biuro podróży, z zagwarantowanymi noclegami, przynajmniej częściowym wyżywieniem oraz transportem, nie powinno to stanowić problemu, gdyż wchodząc do świątyni, pałacu, muzeum czy rezerwatu przyrody, przewodnik zawsze można zostawić w autokarze.
INDONEZJA. Przewodnik turystyczny ze „Złotej serii” wydawnictwa Pascal. Autorki: Anna Błażejewska, Agata Wójcik, Grażyna Ograbek (Bali). Wyd. Bielsko – Biała 2019, str. 287, cena 59,90 zł. ISBN 978-83-8103-510-1
