W serii „Zielonych Przewodników” Michelina wydawanych przez krakowskie Wydawnictwo Bezdroża ukazała się kolejna pozycja. Tym razem poświęcona najpopularniejszemu oraz najliczniej odwiedzanemu po Paryżu regionowi Francji – Lazurowemu Wybrzeżu. Rozciągający się od granicy włoskiej na północnym wschodzie, aż poza Tulon na południowym zachodzie, obejmujący również Księstwo Monako i kilkunasto – kilkudziesięciokilometrowy pas Alp Nadmorskich obszar Francuskiej Riwiery śródziemnomorskiej od ponad stu lat przyciąga turystów. Najpierw bardzo zamożnych, z cudzoziemców przede wszystkim Anglików, w sezonie zimowym i do kasyna gry w Monte Carlo. A poczynając od lat po II wojnie światowej masowy ruch krajowy i międzynarodowy w sezonie letnim.
Przypomnę, że na Francuskiej Riwierze oprócz leży m.in. Nicea, Cannes, Tulon i kilkanaście znanych mniejszych miejscowości wypoczynkowych, m.in. Saint – Tropez, Antibes czy St-Raphaël. A poza pasem nadmorskim stolica francuskich perfum Grasse, jedno z najbardziej malowniczych miasteczek, ulubione od lat 20-tych XX w. przez artystów St-Paul-de-Vence i wiele innych, również zabytkowych zamków i fortyfikacji, klasztorów i kościołów. Można więc tam zarówno znakomicie wypoczywać nad morzem, jak i zwiedzać malownicze okolice.
Jak wszystkie przewodniki tej serii wydawniczej, również ten zawiera dwie dosyć obszerne – łącznie ponad 70 stron – części: Organizacja podróży i O regionie. W pierwszej czytelnik znajduje odpowiedzi na pytania kiedy i dokąd pojechać, z propozycjami m.in. wycieczek tematycznych: do leśnych parków, nadmorskich jaskiń – np. Grottes de Villecroze i Embut de Caussols, czy na zwiedzanie fortyfikacji wojskowych Alp Nadmorskich.
I mnóstwo przydatnych informacji na temat przygotowania się do podróży oraz dojazdu różnymi środkami transportu, zakwaterowania, wyżywienia, jak również ciekawego spędzania czasu na miejscu. Nie tylko na plażach i zażywając kąpieli morskich, lecz również wypoczywając aktywnie uprawiając żeglastwo, zwiedzając, robiąc zakupy itd.
Natomiast w rozdziale O regionie przedstawiono jego przyrodę, zwłaszcza niezwykle interesującą topografię oraz florę i faunę. Jak również dzieje tego obszaru – z kalendarium – od około 1500 roku p.n.e. poprzez czasy galijsko – rzymskie, średniowieczne i nowożytne, aż po najnowsze. Ponadto tamtejszą sztukę i kulturę z ABC architektury oraz współczesność Francuskiej Riwiery: życia na niej, wioski na wzgórzach, rolnictwo i rzemiosło a także uroki prowansalskiej kuchni. Wszystko bogato i barwnie ilustrowane, podobnie jak i podstawowa część przewodnika: Odkrywanie Francuskiej Riwiery.
W porządku alfabetycznym przedstawiono w niej – z mapkami, a w przypadku większych również ich planami – walory turystyczne 85 miejscowości i ich okolic. Z podstawowymi informacjami o liczbie mieszkańców, lokalizacji, charakterystyką, sugestiami co przede wszystkim trzeba zobaczyć – z oznaczaniem miejsc oraz obiektów gwiazdkami, od 1 do 3 – i opisami, proponowanymi trasami wycieczek, informacjami praktycznymi dotyczącymi zakwaterowania, wyżywienia, plaż lub innych ważnych miejsc. Z ciekawostkami, anegdotami itp.
M.in. o słynnych Śliwkach z Brignoles, barwnych imprezach, np. „A Stacada”, Malowanych kaplicach w okolicach Nicei czy antycznych amforach, lub ważnych również dla cudzoziemców, restrykcyjnych francuskich przepisach dotyczących podwodnych znalezisk archeologicznych. Informacji jest więc mnóstwo, chociaż w paru przypadkach mogłoby ich być jeszcze więcej.
Nie znalazłem np. ani słowa o tym, że w St-Paul-de-Vence jest malowniczy cmentarz, na którym znajduje się grób Marca Chagalla i jego żony, na którym liczni wielbiciele jego malarstwa i turyści kładą, zgodnie z żydowskim zwyczajem, kamyki zamiast kwiatów. Czy o tym, że w katedrze w Monaco pochowana została księżna, a wcześniej sławna amerykańska aktorka, Grace Kelly. Podobnie jak brakuje informacji o popularnym wśród turystów dzięki serii francuskich komedii z udziałem Louisa de Funèsa budynku, który był filmowym posterunkiem żandarmerii w Saint-Tropez. Nie wpływa to jednak na moją wysoką ocenę tego przewodnika.
FRANCUSKA RIWIERA. Przewodnik z „zielonej serii” Michelina. Praca zbiorowa, przekład: Anna Gdulska i Anna Malska. Wydawnictwo Bezdroża, wydanie I, Kraków 2009, str. 366.
