Ponad dwumilionowa Barcelona, drugie pod względem liczby mieszkańców miasto Hiszpanii i stolica Katalonii, nie oferuje gościom co prawda tak wspaniałych zabytków, jak znajdujące się pod tym względem w czołówce Granada, Kordowa, Salamanka, Segowia, Sewilla, Toledo, czy nawet pobliska, antyczno – średniowieczna Tarragona, ale pomimo tego jest fascynującym, uważanym za najpiękniejsze, miastem kraju. Co potwierdza fakt, że jest najliczniej odwiedzanym, spośród hiszpańskich, przez turystów. Ma bowiem przepiękne położenie, wspaniałą architekturę, zaliczane do najlepszych w kraju muzea, całkiem sporo cennych zabytków z liczącej już 23 wieki historii oraz wyjątkową, niepowtarzalną atmosferę. Tym, którzy wybierają się do Barcelony lub w ogóle do Hiszpanii, zwłaszcza na położone blisko niej śródziemnomorskie plaże, znakomicie ułatwi poznawanie tego miasta wydany właśnie przez Hachette Polska przewodnik w serii KEY Guide.
Zgodnie z regułami obowiązującymi w tej serii, starannie wydany i wydrukowany w Chinach, z wieloma zdjęciami, rysunkami, planami i mapami oraz przejrzystym układem informacji. Czytelnik otrzymuje najpierw, we wstępie Zrozumieć Barcelonę, kilka podstawowych informacji o tym mieście, jego ludności i języku. To ostatnie jest bardzo ważne, gdyż językiem Nr 1 jest tam nie hiszpański ( kastylijski ), lecz kataloński, w którym w tym przewodniku stosowane jest nazewnictwo i terminologia. Znajduje się tam również rzut oka na dzielnice miasta, krótka informacja o jego gospodarce i społeczeństwie oraz tak charakterystycznym stylu architektury secesyjnej, zwanym modernisme. Jest też lista najciekawszych, zdaniem autorów, zabytków w tym stylu, a także wymienione najlepsze muzea i galerie, najciekawsze rzeźby, najlepsze sklepy, hotele, bary, kawiarnie i restauracje. Zaś „najlepsze, co można ( tam ) przeżyć” wymieniono w Barcelońskim naj…
Co prawda jest to wybór subiektywny, mnie bowiem bardziej podoba się np. widok na miasto i morze z twierdzy Castell Montjuïc niż ze szczytu Tibidabo, ale czytelnik – turysta otrzymuje propozycje na co zwrócić szczególną uwagę. Powtarzane zresztą parokrotnie w dalszych częściach przewodnika i generalnie nie budzące wątpliwości, że należy, bądź warto, te miejsca czy obiekty zobaczyć. Kilkanaście stron autorzy poświęcili na Życie Barcelony koncentrując się na takich tematach, jak katalońska stołeczność, architektura, sztuka i design, nowoczesność miasta tradycji, jego kulturowy tygiel, rola morza i klub piłkarski FC Barcelona. Podobnie krótko, ale z najważniejszymi faktami, przedstawili historię miasta od 200 r. p.n.e. po współczesność. Nie brak oczywiście również informacji praktycznych na temat podróży do, z i po tym mieście.
Najobszerniejszy, chociaż stanowiący tylko nieco ponad ¼ objętości tego przewodnika rozdział Zwiedzanie, to propozycje poznawania tego miasta z opisami najważniejszych miejsc i obiektów. W układzie: najpierw główne atrakcje czterech dzielnic, a następnie wszystkie alfabetycznie od A do Z. Z listą 22 atrakcji uznanych przez autorów za główne i wytłuszczeniem nazw, ich zdaniem, najważniejszych zabytków. W rozdziale tym rzeczywiście najważniejsze obiekty, jak np. Katedra, kolekcja Fundacja Joana Miró, Montjuïc, Muzea: Sztuki Współczesnej, Morskie, Narodowe Sztuki Katalońskiej, Picassa, Pałac Muzyki czy kościół Świętej Rodziny ( La Sagrada Familia ), przedstawione zostały szczegółowiej. Z ich historią, planami, miejscami szczególnie ciekawymi, adresami, godzinami otwarcia, wskazówkami kiedy najlepiej je zwiedzać, linkami na strony internetowe itp. Pozostałe zaś zwięźlej lub nawet bardzo skrótowo.
Oceny autorów dotyczące rangi i znaczenia poszczególnych obiektów też są niekiedy dyskusyjne. Np. w Muzeum Picassa za najciekawsze uważają oni 6 obrazów, gdy dla mnie najbardziej fascynująca jest tam ceramika mistrza. Ale być może dlatego, że widziałem już w oryginale dziesiątki lepszych i sławniejszych płócien artysty w muzeach Francji, miast hiszpańskich, Rosji i innych krajów. Sądzę też, iż nie wszyscy zgodzą się ze stwierdzeniem, że, rzeczywiście wspaniała, Barri Gótic jest najlepiej zachowaną dzielnicą gotycką w Europie. Generalnie jednak do ocen autorów trudno mieć zastrzeżenia, a turysta albo je podzieli, albo znajdzie coś dla niego ciekawszego lub równie wartego uwagi.
Obszerny jest – zajmuje 50 stron – w przewodniku rozdział Czas wolny. Znaleźć w nim można propozycje zakupów wg. dzielnic – z informacjami jak do nich dotrzeć i gdzie w nich coś zjeść. Oraz obszerny katalog wybranych, proponowanych przez autorów sklepów wg. ich branż: antyki, sztuka-rzemiosło-upominki, księgarnie, domy towarowe i centra handlowe, odzież, art. spożywcze i napoje, dekoracje i wyposażenie wnętrz, Biżuteria i dodatki, buty i wyroby skórzane, sklepy muzyczne, targowiska. Z adresami, telefonami, informacjami co w nich można i warto kupić. Podobnie w przypadku rozrywki, życia nocnego, sportu i rekreacji, zdrowia i urody, miejsc dla dzieci. Jest również kalendarium świąt i festiwali. Osobny rozdział poświęcono wycieczkom. Zarówno po mieście, z propozycjami 6 tras, spacerów, jak i propozycji wyjazdów w promieniu kilkudziesięciu km od Barcelony. M.in. do Tarragony, klasztoru Montserrat i „małej Wenecji” – Girony.
Również 50 stron zajmują w przewodniku informacje i propozycje dotyczące jedzenia – z lokalnymi i ich polskimi nazwami potraw i napojów, różnych rodzajów kuchni itp. oraz ich lokalizacją na planie miasta. Podobnie w przypadku noclegów, z ogromnym wyborem hoteli w porządku alfabetycznym ich nazw, charakterystyką, adresami itp. Na końcu przewodnika są informacje praktyczne z zakresu planowania podróży oraz różnych aspektów pobytu w mieście, mapy i plany oraz indeksy: ulic oraz nazw obiektów i miejsc. Czytelnik – turysta otrzymuje więc to, co jest mu potrzebne: przynajmniej najważniejsze informacje o mieście, jego historii, zabytkach, miejscach godnych uwagi itp. A także niezliczone propozycje poznawania ich, ciekawego sposobu spędzania czasu wolnego oraz plany i mapki ułatwiające poruszanie się po Barcelonie.
BARCELONA. Przewodnik turystyczny w serii KEY Guide. Praca zbiorowa. Wyd. Hachette Polska, Warszawa 2009, str. 310.
