Olgierd Budrewicz nie żyje

Zmarł Olgierd Budrewicz dziennikarz i pisarz, reporter, podróżnik, varsavianista, członek honorowy naszego stowarzyszenia. Miał 88 lat.

Jest autorem wielu książek i artykułów poświęconych odwiedzonym krajom świata i rodzinnej Warszawie.

Olgierd Budrewicz był autorem licznych reportaży zagranicznych publikowanych w wielu gazetach i magazynach, współpracował m.in. z „Przekrojem”, „Tygodnikiem Warszawskim”, „Słowem Powszechnym”, Poznaj Światem i „Wprost”. Wydał ponad 65 książek, przygotowywał programy telewizyjne, scenariusze i komentarze do dokumentów filmowych.

Pisał o Polonii m.in. „Nasi między oceanami”, „Orzeł na gwiaździstym sztandarze”, „Rodacy spod klonowego liścia”, „Wśród polskich kangurów” i „Między Wisłą a Missisipi” Pisał przewodniki i publikacje podróżnicze. Napisał m.in. „Tokijskie ABC”, „Piekło w kolorach” o Brazylii, „Równoleżnik zero”, „Karnawał na wulkanie”, „Podróże do czterech rogów świata”, „Druga strona księżyca” i „Byłem wszędzie”.

Był wybitnym varsavianistą. Mówił, że stolicę kocha, ale jej nie lubi. Wydał też wiele książek poświęconych historii i współczesności Warszawy, artykułów, felietonów, szkiców i esejów. Jego „Bedeker warszawski” wydany został przed pół wiekiem. Ta napisana z humorem książka do dziś cieszy się zainteresowaniem czytelników. Niedawno ukazało się jej kolejne wydanie; inne książki i albumy to „Sagi Warszawskie”, „To jest Warszawa”, „Warszawskie konfrontacje”, „Zdumiewająca Warszawa”, „Warszawiacy”, „Jest Warszawa”, „Warszawa przedwczorajsza” i „Olgierda Budrewicza słownik warszawski” z humorystycznymi ilustracjami Juliana Bohdanowicza.

Pisał do końca. Ostatnio pracował nad książka o Hiszpanii. Przyjaciele wspominają, że był bardzo odważny – jeździł tam skąd mógł już nie wrócić – tak jak później Ryszard Kapuściński z którym się przyjaźnił, podobnie jak z Ryszardem Badowskim i Wiesławem Ochmanem.

Olgierd Budrewicz urodził się 10 lutego 1923 roku w Warszawie. Był absolwentem 5 Gimnazjum Państwowego, maturę zdał na tajnych kompletach w 1942 r. Studiował na tajnym Uniwersytecie Warszawskim prawo i dziennikarstwo. Był żołnierzem Armii Krajowej (pseud. Konrad) i uczestnikiem Powstania Warszawskiego na Żoliborzu (zgrupowanie Żmija, obwód Żywiciel), w stopniu kaprala podchorążego. Współredagował powstańcze pismo „Dziennik Radiowy 22. Obwodu AK”. Po upadku powstania przebywał w Krakowie, następnie studiował prawo na Uniwersytetach Jagiellońskim i Warszawskim (dyplom w 1946 r.).

Jednak jako aplikant sądowy przepracował zaledwie jeden dzień. Został reporterem warszawskich gazet. W 1956 roku jako praktykant sypiący węgiel pod kocioł wypłynął z Polski i na statku handlowym, dotarł do Kairu i Bejrutu. Właśnie z Bejrutu Budrewicz wysłał pierwszy artykuł do „Przekroju” i wkrótce został korespondentem tego pisma.

Olgierd Budrewicz odwiedził ponad 160 państw, do niektórych jako pierwszy polski dziennikarz. Wydał kilkadziesiąt książek, w których opisywał odwiedzane kraje i miasta i poznanych tam niezwykłych ludzi, z którymi się przyjaźnił.

W czerwcu 2011 roku został uhonorowany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego złotym medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Był wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Związku Literatów Polskich, ZAIKS-u, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, a także członkiem Oddziału Polskiego The Explorers Club.

Był człowiekiem trochę z innej epoki, prawdziwym dżentelmenem, ciekawym świata i żyjących tam ludzi, wszechstronnym dziennikarzem, dobrym człowiekiem i lojalnym przyjacielem.

Żegnaj Olgierd!

Będzie nam Ciebie brakowało!