„Z tym przewodnikiem zwiedzanie będzie prawdziwą przyjemnością! – zapewnia wydawca na tylniej okładce „Lizbony” z nowej serii Michelina. Dokładne plany ułatwią swobodne poruszanie się po mieście. Szukasz ciekawych miejsc, zabytków i tras zwiedzania? Nic prostszego! Dzięki gwiazdkom przy nazwach dzielnic i obiektów nie pominiesz żadnej turystycznej atrakcji. Starannie dobrane informacje praktyczne pomogą Ci znaleźć nocleg, restaurację czy kawiarnię, w których spędzisz wyjątkowe chwile.” Przewodnik ten ma te same zalety i wady, co pozostałe tej serii, m.in. niedawno zrecenzowany przeze mnie Amsterdam. Plusy to sporo niezłych kolorowych zdjęć i planów miasta, jego dzielnic i okolic. Zwięzłe informacje, w tym wiele ciekawych monotematycznych w ramkach włamanych w teksty. Wspomniany już gwiazdkowy system oznaczania rangi obiektów, także w indeksie na końcu. Za minusy natomiast uważam zdecydowanie zbyt drobny druk tekstów, a już praktycznie nieczytelny bez lupy na trzyczęściowym planie miasta, z zaznaczonymi polecanymi miejscami noclegowymi i placówkami gastronomicznymi. Wydrukowany on został na wewnętrznych stronach przedniej okładki oraz sąsiedniej. Przewodnik, który jest kompilacją tekstów z „Lisbonne. Week-end”, „Portugalia, Zielony Przewodnik” i „Portugalia. W rytmie fado”.
Otwierają go „Informacje praktyczne” o transporcie do portugalskiej stolicy, komunikacji lokalnej w niej i okolicach, polecanych noclegów i restauracji, kawiarni oraz barów w poszczególnych dzielnicach, z uwzględnieniem kategorii cenowych. A także rozrywek i zakupów. „Zaproszenie do podróży” zawiera krótką historię miasta i jej kalendarium od 1200 r. p.n.e. do roku 2011. Informacje o architekturze, mieszkańcach, sztuce i kulturze.
Podstawowa część przewodnikowa „Dzielnice i zabytki Lizbony” podzielona została na 16 części. Każda na wstępie ma plan oraz podstawową charakterystykę dzielnicy oznaczonej, lub nie, gwiazdkami, bo część autorzy uznali za mniej ciekawe. Chociaż niektóre obiekty w nich za najwyższej klasy – 3*. Przewodnik proponuje następnie spacer po dzielnicy i jej zabytkach, ciekawych miejscach oraz innych atrakcjach, z krótkimi informacjami o nich.
W ostatniej części „Okolice Lizbony” na podobnej zasadzie uwzględniono Queluz, Mafrę, Sintrę, tereny na południe od Tagu oraz zabytkowe miasteczko Alcobaça. Sporo dodatkowych ciekawych informacji znalazło się, jak już wspomniałem, w szarych ramkach włamanych w tekst.
Przykładowo: „Fernando Pessoa (pisarz) i jego Heteronimy: powolne życie we śnie”. „Park narodów”. Calouste Gulbenkian” (i jego fundacja). „Emperados” (mozaiki). „Kolejki – windy Lizbony”. „Jezuici w Portugalii”. „Jak Camões uratował największe dzieło Portugalii” (w XVI w. swój poemat „Luzytanie”). „Św. Antoni (Padewski) patron Lizbony”. „Historia wody w Lizbonie”. „Lizbona przemysłowa”. „Wypchane nosorożce dla papieża” (Piusa III). „Cabo da Roca” (najdalej na zachód wysunięty przylądek kontynentu europejskiego). „Królewskie pocałunki w Sali Srok”. I wiele innych.
LIZBONA. MICHELIN. Tłumaczenie: Magdalena Kubas. Wydawnictwo Helion, wyd. I, Gliwice 2016, str. 144, cena 20.90 zł. ISBN 978-83-283-2191-5.
