Wiadukt Millau – najwyższy na świecie
W harmonii z naturą
Na południu Francji, kilka kilometrów na zachód od miasteczka Millau nad głęboką i rozległą doliną rzeki Tarn wybudowano Wiadukt Millau. Jest on najwyższą tego typu konstrukcję na świecie. Imponujący i zachwycający, spełniający bardzo ważną funkcję komunikacyjną, harmonijnie wpisujący się w otoczenie, jest przykładem udanego połączenia postępu cywilizacyjnego z naturą. Jest on także atrakcją turystyczną regionu.
Jako element infrastruktury drogowej Francji Wiadukt Millau należy do ciągu autostrady A75 z Paryża do Barcelony. Ma 2,5 km długości. Jest dwukierunkowy o szerokości 32 m. Posiada sześć pasów ruchu, po trzy w każdym kierunku. Przejechanie przez niego (z jednej na drugą stronę doliny) zajmuje zaledwie minutę. Wybudowanie mostu skróciło czas i obniżyło koszty podróży, a także podniosło jej komfort.
Zachwycająca budowla
Niezwykła konstrukcja techniczna mostu, smukła i delikatna, składa się z siedmiu betonowych filarów o wysokości od 77,56 m do 244,96 m (licząc w linii prostej od ziemi do powierzchni jezdni). Nad mostem wzniesiono stalowe maszty-pylony o wysokości 90 m, które zbiegają się u wierzchołka w kształt litery A tworząc wizualne wrażenie rozpiętych żagli. Najwyższy z filarów wraz z częścią wznoszącą się nad jezdnią ma aż 341 m wysokości (czyli jest wyższy od Wieży Eiffla). Dzięki temu wiadukt uchodzi za najwyższą tego typu konstrukcję na świecie.Projekt niesamowitej konstrukcji, przypominającej delikatność motyla lub misternie utkaną pajęczynę rozpiętą nad doliną, powstał w pracowni Foster and Partners słynnego brytyjskiego architekta Normana Fostera.
Opłacalna inwestycja
Budowa wiaduktu trwała trzy lata od października 2001 r. do grudnia 2004 r. Głównym powodem jej rozpoczęcia było rozwiązanie problemu wąskiego gardła na trasie łączącej europejskie stolice. Dotychczasowa przeprawa przez rzekę Tarn, w połączeniu z wąskimi uliczkami miasteczka Millau stanowiły problem komunikacyjny. Na budowę mostu zużyto 127 tys. metrów sześciennych betonu i 75 tys. ton stali. Inwestycja kosztowała 394 mln euro plus 20 mln na punkt poboru opłat przy północnym wjeździe/wyjeździe z wiaduktu. Opłaciła się. Koncesję na wiadukt wydano na 78 lat, w tym 3 lata na budowę i 75 lat na obsługę. Przejazd mostem jest płatny 7,5 euro w lipcu i sierpniu oraz 6,5 euro poza sezonem dla samochodów osobowych i 17,90 euro dla samochodów ciężarowych przez cały rok (ceny z br.). Każdego dnia wiadukt przekracza od 10-25 tys. samochodów, z czego ruch pojazdów ciężarowych stanowi 8,39%. W 2008 r. ponad 4,67 mln pojazdów przejechało wiadukt. W porównaniu z 2007 r. był to wzrost o 3,04%, w tym o 2,61% więcej samochodów osobowych i 8,07 % ciężarowych. W 2008 r. zostało zarejestrowanych ponad 392 tys. samochodów ciężarowych przejeżdżających przez wiadukt, prawie 30 tys. więcej niż w 2007 r. Dane o natężającym się ruchu potwierdzają, że trasa A75, będąca jedną z głównych dróg między Hiszpanią a Paryżem (północ-południe Francji), przejęła nowych przewoźników. Z powodu zwiększającego się ruchu rozszerzono barierę wjazdu na wiadukt z 14 do 18 pasów ruchu. Trasa Paryż-Barcelona – autostradą A75 z wiaduktem Millau stała się realną alternatywą dla doliny Rodanu.
Atrakcja turystyczna
To nie koniec korzyści z wybudowania wiaduktu. Jest on atrakcją turystyczną i dumą nie tylko dla regionu, ale i dla Francji. W okresie letnim tłumy turystów, chcących zobaczyć wiadukt, odwiedzają Millau. Miejscowe hotele, bary, restauracje, sklepy i punkty usługowe zyskały na tej inwestycji. W dolinie, pod wiaduktem zorganizowano punkt informacji turystycznej o moście, gdzie można uzyskać dane na temat jego budowy, konstrukcji itp., a także porównać go z innymi najwyższymi budowlami na świecie i oczywiście – nabyć pamiątki. Współistnienie infrastruktury drogowej w zgodzie z przyrodą to jeden z głównych problemów rozwijającej się Europy i gorący temat w naszym kraju. Zdaniem fachowców, otwarcie Wiaduktu w Millau ustanowiło całkiem nowy standard w projektowaniu i wykonawstwie tego typu inwestycji. Pokazało, że można łączyć piękne z pożytecznym nie naruszając przy tym krajobrazu i środowiska naturalnego. Wiadukt jest przykładem, że fuzja rozwoju infrastruktury drogowej z naturą jest możliwa. To pomnik współczesnej techniki i inżynierii oraz wspaniałe świadectwo świadomości ekologicznej człowieka.