W liczącej już ponad 10 pozycji serii przewodników – celowników „Bezdroży” wydawanych przez oficynę Helion ukazał się tom poświęcony Warszawie. Przeznaczony – podkreślę to od razu – zarówno dla gości stolicy jak i jej mieszkańców. Zawiera bowiem mnóstwo informacji przydatnych także dla nich.
Zgodnie ze schematem przyjętym dla tej serii przewodników, także „Warszawa” rozpoczyna się od Indeksu 96 najważniejszych atrakcji turystycznych, według, generalnie słusznego ich wyboru autorów.
Chociaż są wśród nich zarówno zabytki, obiekty i miejsca najwyższej klasy, jak archikatedra, budowle Starówki, Muzeum Narodowe, pałac i park w Wilanowie itp., jak i budzące mniejsze zainteresowanie, że wspomnę o trzech uwzględnionych hotelach, Domu Kereta, gmachu PAST-y, Pijalni czekolady Wedla czy fotoplastikonie.
W indeksie tym, z odsyłaczami na strony, na których obiekty te zostały omówione i w większości przedstawione na zdjęciach, znajduje się jednak chyba wszystko, co w stolicy jest naprawdę ważne.
Drugi indeks, „pozostałych obiektów”, zawiera blisko 500 innych pozycji, alfabetycznie od „Akademia” (teatr) i Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, poprzez ambasady, biblioteki, cmentarze, uczelnie, urzędy, kościoły, hotele, ministerstwa, mosty, pałace, place, pomniki, skwery, szpitale, teatry, stacje i przystanki kolejowe itp. po ZOO i Źródełko z 1837 roku. Z odsyłaczami do ich lokalizacji na planie miasta. Jednak bez adresów, telefonów itp.
17-stronicowy Atlas Warszawy obejmuje większość obszaru miasta, a przynajmniej tereny, na których znajdują się opisywane zabytki, obiekty i miejsca. Od trasy Armii Krajowej na Bielanach na północy – po Mokotów i Wilanów na południu oraz od Cmentarza Powązkowskiego na zachodzie – niemal po Rondo Wiatraczna na Grochowie, na wschodzie. Częścią tego atlasu jest indeks ulic i placów.
Rozdział „Historia Warszawy” przedstawia w krótkim, kilkunastostronicowym zarysie dzieje miasta od najstarszego grodu na jego współczesnym obszarze, z X w. na Bródnie, po – teoretycznie – współczesność. W praktyce do roku 1980 – wpisania Starego Miasta na Listę Dziedzictwa UNESCO i paroma słowami o latach późniejszych.
W Atrakcjach Warszawy uwzględniono jednak również później zbudowane obiekty, m.in. Bibliotekę Uniwersytecką i Centrum Nauki „Kopernik”, bądź nową rolę starych, np. Centrum Artystyczne „Fabryka Trzciny”. Ich prezentacja jest przejrzysta. Na lewej stronie otwartego przewodnika, spiętego na grzbiecie dla wygody spiralą, są informacje o zabytkach, obiektach i miejscach. Po prawej zaś większość ich ilustracji na – łącznie ponad 150 – kolorowych zdjęciach.
Każdej pozycji z „Atrakcji” poświęcono przeważnie pół strony tekstu. W wyjątkowych przypadkach tylko jedną trzecią. Nieco częściej jednak całą stronę, a nawet więcej, do rekordowej objętości 2,5 strony. Teksty te są zwięzłe, ale zawierają co najmniej najważniejsze informacje, czasami także trochę ciekawostek.
Ostatnia część przewodnika, „Informacje praktyczne”, zawiera sugestie gdzie nocować – od kempingów, poprzez hostele i schroniska młodzieżowe po hotele różnych kategorii z ich nazwami, adresami, telefonami stronami internetowymi itp. Podobnie na temat wyżywienia, zakupów, komunikacji i poruszania się po mieście różnymi środkami transportu oraz kultury i rozrywki. W tekst przewodnika włamano kilka obszerniejszych, 4 – 2 stronicowych informacji monotematycznych, nie uwzględnionych jednak w indeksie.
Są to: „Warszawiacy”, „Miasto nad Wisłą”, „Zielona Warszawa” i „Okolice Warszawy”. Natomiast w części „Informacje praktyczne” znalazły się w ramkach na szarym tle bardziej szczegółowe informacje o biletach komunikacji miejskiej, parkingach, komunikacji nocnej, warunkach poruszania się po mieście osób niepełnosprawnych, lotach balonowych nad stolicą i opiece medycznej. W sumie jest to więc bardzo przydatny przewodnik – informator za przystępną cenę.
WARSZAWA. Przewodnik – celownik „Bezdroży”. Autorzy: Ewa Michalska i Marcin Michalski. Wydawnictwop Helion, wyd. I, Gliwice 2013, str. 206, cena 29,90 zł.
