Kolorowe mapy, plany miast i tras wycieczkowych. Ponad 70 wielobarwnych zdjęć. A przede wszystkim tysiące ważnych i potrzebnych turyście informacji zawartych w trzech częściach: „Organizacja podróży”, „O Kraju” i „Odkrywanie Kuby” – z systemem gwiazdek (1-3) oznaczających rangę miejscowości lub obiektu oraz wybranymi adresami hoteli i restauracji „na każdą kieszeń”. No i aktualność: kalendarium historyczne i informacje doprowadzone są do roku 2016.
To główne walory Zielonego Przewodnika Michelina po Kubie wydanego po polsku w partnerstwie z Bezdrożami. Posługując się nim, można z powodzeniem samodzielnie, a nie tylko w grupowych wyjazdach z biurami podróży, zwiedzać ten kraj przechodzący obecnie przeobrażenia. Chociaż, uprzedzają autorzy i wydawca, nie będzie to podróż ani łatwa, ani tania. Turysta spotka się bowiem na wyspie z problemami nieznanymi, lub mało znanymi, w innych regionach świata.
Oczywiście w samodzielnej podróży bardzo przydatna jest znajomość, chociażby średnia, języka hiszpańskiego. Ale i z angielskim, lub nawet bez znajomości żadnego obcego, co w przypadku turystyki indywidualnej jest już rzadkie, jakoś można podobno dać tam sobie radę. Pomóc w tym mogą wspomniane już liczne informacje ogólne i praktyczne.
Rozpoczynają się one od propozycji kilku tras zwiedzania Kuby, od 3 do 7 dniowego. A także sugestii, co oglądać w trakcie różnego rodzaju na niej pobytów i zainteresowań: odkrywania tamtejszej kultury, przyrody, czy wypoczynku lub zabawy. Do szczególnie ważnych należą informacje o formalnościach paszportowo – wizowych, opłatach, ubezpieczeniu, przepisach celnych itp. Bardzo przydatne są również o kosztach tam pobytu, dosyć wysokich, gdy korzysta się z państwowych hoteli. W czterech wariantach cenowych. Od najbardziej oszczędnego, po około, w przeliczeniu, 170 zł, aż do względnie luksusowego, za około 840 zł za dobę.
Nie brak informacji zwłaszcza o różnych rodzajach i kategoriach noclegów oraz wyżywienia, z licznymi polecanymi adresami. Sporo innych ważnych znajduje się w dziale „Informacje A-Z”. M.in. ostrzeżeń przed drobną przestępczością, która ostatnio wzrosła, zwłaszcza kradzieżami. O powszechności dawania napiwków. Trochę skomplikowanym systemie płacenia w dwu tamtejszych walutach, chociaż bez peso niewymienialnego turysta może się jakoś obejść. Z radą, aby zabierać ze sobą raczej gotówkę w euro (a nie dolary amerykańskie!), gdyż przy płaceniu kartami kredytowymi doliczane jest 11-12% kosztów manipulacyjnych!
Jest również ostrzeżenie, bo chyba tak należy potraktować tę informację, przed wysokimi kosztami międzynarodowych rozmów telefonicznych, także komórkowych. Np. z Polską od 4,5 do 7 CUC (peso wymienialne, równowartość amerykańskiego dolara) za minutę. Sporo o transporcie lokalnym, który jest „piętą Achillesową” Kuby. O zwyczajach i obyczajach itp. Dużo można dowiedzieć się z tego przewodnika także o kraju, w tym zarówno o jego historii od czasów najdawniejszych, z kalendarium od wylądowania na niej w 1492 r. przez Krzysztofa Kolumba, do roku 2016, jak i o współczesnej Kubie i dokonujących się na niej przemianach.
Nie tylko politycznych i gospodarczych, lecz i o religii, muzyce i tańcu, kulturze i sztuce oraz literaturze. Podobnie jak o tytoniu – jednym z głównych artykułów (cygara) eksportowych czy przyrodzie i kubańskich pejzażach. Najobszerniejsza część przewodnika „Odkrywanie Kuby” podzielona jest na 6 części – regionów wyspy. Stołeczna Hawana i jej prowincja, Zachodnia Kuba, Północne wybrzeże, Środkowa Kuba, Wschodnia Kuba oraz Wyspy. Te ostatnie, to Isla de la Juventud i Cayo Largo del Sur.
Prezentację każdego z tych regionów poprzedza mapka, lub w przypadku Hawany, najpierw plan miasta. Następnie czytelnik znajduje informacje o mieście lub prowincji oraz sugestie co w nich zwiedzać i w jakiej kolejności, z odnośnikami na plan miasta lub mapkę. Z opisami zabytków, obiektów i innych atrakcji oznaczonych wspomnianymi gwiazdkami, co w przypadku ograniczonego czasu pozwala wybierać tylko ocenione najwyżej. Na końcu zaś prezentacji miasta lub regionu, ew. doliny, półwyspu, wybrzeża, zatoki czy parku narodowego, są, nierzadko bardzo obszerne, informacje praktyczne.
Jak tam dojechać, poruszać się na miejscu, gdzie nocować lub jeść, robić zakupy, chodzić do klubów i kabaretów czy uprawiać sport lub korzystać z rozrywek. Z wieloma przydatnymi adresami oraz innymi informacjami. W tekst przewodnika włamano ponadto monotematyczne informacje w ramkach, wzbogacające jego treść. M.in. „Przyszłość reżymu”; „Hatuey – pierwszy bohater narodowy” (Indianin, zginął w 1512 r.); „Apostoł niepodległości” (Jose Marti, 1853-1895); „Ikona rewolucji” (Che – Ernesto Guevara); „Jak kupić dobre cygaro?”). A także: „Hojne drzewo” (palmy); „Kubańska Penelopa”; „Hemingway w Hawanie”;
„Intrygujące mogoty” (podziemne otwory – pozostałość po nieistniejącym już łańcuchu gór); „Widzieć … i być widzianym” (labirynt uliczek w Trynidadzie); „Parrandas Remedianas – Wyjątkowe Boże Narodzenie” (tradycja od 1822 roku); „Wyjątkowe krowy” (nowa, lokalna krzyżówka); „Bayamo – kolebka kubańskiego narodu”; „Pierwsze kubańskie miasto” (Baracoa). Na końcu przewodnika jest dosyć obszerny Indeks oraz krótki słowniczek polsko – hiszpański. W sumie nowość wydawnicza w pełni zasługująca na polecenie wszystkim wybierającym się na Kubę.
KUBA. Zielony przewodnik Michelin’a. Tłumaczenie (autor lub autorzy oryginału nie wymienieni) Justyna Nowakowska. Wydawnictwo Helion, wyd. I, Gliwice 2016, str. 336, cena 49,90 zł. ISBN 978-83-283-2213-4
