Tajlandia jest od co najmniej ćwierćwiecza najpopularniejszym celem wyjazdów polskich turystów do krajów południowo–wschodniej Azji. Ma im bowiem do zaoferowania rzeczywiście bardzo dużo. Niezliczone zabytki, także klasy światowej. Wspaniałą przyrodę i parki narodowe oraz zapierające dech krajobrazy. Gwarne ośrodki wypoczynkowe, ale i ciągle jeszcze miejsca pozwalające na bardziej kameralne spędzanie urlopów. Różnorodną kulturę oraz smaczną, chociaż często dla nas trochę za ostrą kuchnię. No i piękne plaże nad ciepłym Morzem Andamańskim i Zatoką Tajlandzką oraz wiele innych atrakcji. Nic więc dziwnego, że krajowi temu poświęcono już co najmniej kilka przewodników w języku polskim.
Cieszy jednak, że ukazał się kolejny, bardzo dobry, z popularnej serii „Zielony przewodnik” Michelina, którego partnerem wydawniczym są Bezdroża – gliwickie wydawnictwo Helion. Zgodnie z koncepcją tej serii przewodników, składa się on z trzech części: Organizacja podróży, O krajach i Odkrywanie Tajlandii. Zawiera też kolorowe mapki, plany ważniejszych miast i miejscowości oraz zabytków i świątyń, sporo ładnych wielobarwnych zdjęć, jak również dobry indeks. No i system gwiazdek (1-3), którymi oznaczona jest ranga poszczególnych miejscowości i obiektów. A także informacje co zobaczyć tam należy koniecznie – 17 miejsc w całym kraju, warto odwiedzić – 16 oraz godne uwagi – 14.
Chociaż wśród pozostałych, które nie znalazły się wśród tak oznaczonych, też jest wiele takich, które naprawdę warto poznać. Decyzję zaś które, gdy ma się czas ograniczony, ułatwiają wspomniane gwiazdki. Oznaczono nimi bowiem również muzea, poszczególne świątynie i inne budowle, parki narodowe i cuda przyrody oraz atrakcje. Najkrótszą część 1 otwierają propozycje poznawania Tajlandii jedną z 6 tras, w czasie od 5 do 14-16 dni każdą, podczas których należy przebyć od 550 do 2100 km w zależności od wyboru i środka transportu.
Ponadto są informacje o możliwych rodzajach pobytu w tym kraju. Podróżowania z rodziną, odkrywania: przyrody, wybrzeża, kultury. A także udziału w lokalnych świętach i aktywnym wypoczynku z wycieczkami pieszymi, rowerowymi, na i pod wodą oraz raftingiem i wspinaczką. No i podstawowe informacje na temat komunikacji, przygotowań do wyjazdu oraz poruszania się na miejscu, noclegów, wyżywienia itp. Ponadto ważne informacje umieszczone w porządku alfabetycznym ich nazw A-Z oraz kalendarium świąt i wydarzeń stałych.
90-stronicowa część 2 zawiera prezentację współczesnej Tajlandii i jej społeczeństwa, administracji i gospodarki oraz aktualnej sytuacji politycznej. Ponadto tamtejsze tradycje i sztukę życia, religię, sztukę i architekturę, kulturę, przyrodę i pejzaże. Jak również historię od czasów najdawniejszych z chronologią najważniejszych dat.
Podstawowa, ponad 300 stronicowa część 3 przewodnika opisuje kraj i jego atrakcje w podziale na 5 regionów. Bangkok i Zatoka Tajlandzka; Nizina Menamu i królewskie miasta; Chiang Maj i Tajlandia północna; Tajlandia północno – wschodnia i brzegi Mekongu oraz Tajlandia Południowa. Prezentacja każdego z nich rozpoczyna się od podstawowych informacji, charakterystyki oraz kolorowej mapki lub planu z zaznaczeniem polecanych do poznania miejsc. Następnie zaś jest bardziej szczegółowy, chociaż zwięzły opis tych ostatnich.
Z informacjami jak do nich dotrzeć, charakterystyką, ew. numerami telefonów, godzinami otwarcia, cenami biletów itp. Na końcu zaś dodatkowo informacje praktyczne z przydatnymi adresami, sugestiami jak do nich – i czym – dojechać, poruszać się na miejscu, gdzie nocować i jeść – z charakterystyką wskazywanych obiektów, adresami, telefonami, cenami itd. W tekst przewodnika włamane są krótsze lub dłuższe, nawet 1-2 stronicowe informacje zarówno bardzo istotne, jak i ciekawostkowe, ale warte przeczytania.
Przykładowo: „Długa droga prostytucji” (formalnie zakazanej od 1960 r., jedna z bolączek kraju), i osobno „Turystyka seksualna – ciemna strona przyjemności”; „Tradycyjna zabudowa”; „Rodzina królewska”; „Buddyzm – kluczowe pojęcia”; „Budda i jego wyobrażenia”; „W rytmie monsunów”; „Królewska kremacja”; „Miasto diamentów” (Phetchaburi); „Zła sława” (Pattaya); „Nakazy i zakazy” (mniejszości etnicznych północy); „Słoniowy recykling” (ozdobny papier z… odchodów słoni); „Celadony Sanghalok” (Ceramika, która zmienia kolor w kontakcie z zatrutym pokarmem), „Uwaga na orzechy” (spadające z palm kokosowych pod wpływem wiatru, to dlatego, zdaniem autorów, kolonizatorzy nosili kaski) itp.
Wspomniane obszerniejsze wstawki poświęcone są takim tematom, jak: „Górskie plemiona”, „Tajskie świątynie”, „Historia wodą pisana” (Bangkok), „Burzliwe dzieje” (Kanchanaburi i okolic), „Historia królewskiego miasta” (Ajutthaja) i „Kulturowy tygiel” (Chiang Mai). Na końcu przewodnika znajduje się krótki słowniczek tajsko – polski. Najważniejsze jednak, że jest przejrzysty oraz dobrze i kompetentnie napisany. Oraz zawiera niezliczone niezbędne turyście, lub potrzebne, przydatne ew. ciekawe informacje. Przy czym są one łatwe do odszukania. Z przyjemnością mogę więc polecić go wszystkim wybierającym się do Tajlandii, lub zainteresowanych tym krajem.
TAJLANDIA. Zielony przewodnik Michelina. Praca zbiorowa. Wydawnictwo Helion, wyd. I, Gliwice 2015, str. 440, cena 59,90. ISBN 978-83-283-0077-4
