Peenebrücke Wolgast – to most na Pianie (Peene), najbardziej na zachód wysuniętej z trzech, obok Świny i Dziwny cieśnin, przez które pchane przez Odrę wody Zalewu Szczecińskiego odprowadzane są do Bałtyku. Piana cieśnina, po niemiecku zwana Peenestrom, w odróżnieniu od wpadającej do niej rzeki Piany (Peene), znajduje się w całości na terytorium Niemiec. Oddziela ona od stałego lądu wyspę Uznam (Usedom), w jej wschodniej części należącą do Polski.
Ale wróćmy na most…
Zdumiewa on swą potężną i niespotykaną konstrukcją. Ma nieco ponad 20 lat, ale stał się już nowoczesnym symbolem miasta, obecny jest w folderach i na pocztówkach. Most łączy Uznam ze stałym lądem, a w ściślej z maleńką wysepka Schlossinsel, Zamkową, choć zamku w Wolgast (polska tradycyjna nazwa to Wołogoszcz) już dawno nie ma. Ta wysepka ma już stałe połączenie z lądem.
Niebieski most jest zwodzony i otwierany jest co 4 godziny na 30 minut, a podniesienie przęsła otwiera kanał żeglugowy o szerokości ponad 30 m. Długość konstrukcji między przyczółkami wynosi 256 m. Przęsło zwodzone ma 19 m szerokości i 42 m długości.
Z Polski w głąb Niemiec
Most zbudowano w latach w latach 1994-96, a od 2000 roku służy również kolei. Jeździ tędy UBB, czyli Usedomer Bäderbahn, po polsku ponoć to Uznamska Kolej Nadmorska, choć bardziej pasowałoby: Uzdrowiskowa. Swoją końcową stację od 2008 r. ma ona w Świnoujściu.
Można nią pojechać też do znanego z badań nad rakietami V2 Peenemünde (co tłumaczy się Pianoujście), albo do Züssow, gdzie można przesiąść się na DB np. na Rugię. Ja przyjechałam tą koleją do Wolgast właśnie ze Świnoujścia. Nieco ponad godzina komfortowej podróży.
Niebieski most nie jest pierwszym w tym miejscu
Stałą przeprawę, która zastąpiła działający tu wcześniej prom, zbudowano w 1934 r. Miał on ułatwić dojazd z głębi Niemiec do rozwijających się bardzo szybko letniskowych miejscowości wzdłuż piaszczystych uznamskich plaż Bałtyku – Zinnowitz, Koserow, Bansin, Herringsdorf, Ahlbeck, aż po Swinemünde, jak za niemieckich czasów nazywało się Świnoujscie.
Most ten jednak zburzyli Niemcy w 1945 roku uciekając przed nacierającą Armią Czerwoną. Odbudowano go w 1950 r. ale w latach 90 był już mocno wyeksploatowany, więc zastąpiono go nowym. Pamiątkowy kawałek jego konstrukcji zdobią słup z informacjami turystycznymi stojący na placu portowym.
Zdjęcia autorki
Więcej informacji i relacji turystycznych oraz krajoznawczych na: https://www.krajoznawcy.info.pl/
