|
(Wzgórze Tytana), na której południowo – zachodnim zboczu wznosi się stolica o tej samej – San Marino.
Wzgórze oblepione jest miasteczkami, słynnymi Castelli Sanmarinesi (zamki San Marino), podlegającymi administracyjnie radom zwanym ,Rady Zamku”, których przewodniczący ma prawo do tytułu ,kapitana zamku”. Okręgów takich jest 9.
Antyczna ziemia wolności, jak głoszą to przewodniki o San Marino, znajduje się w sercu Włoch, między regionami Marche a Romagna i 22 km od kąpieliska Rimini. Ludność liczy 2300 mieszkańców. Jednostką monetarną jest lir Republiki San Marino, ekwiwalentny z lirem włoskim. Parlamentem republiki jest Wielka Rada Naczelna. Składa się ona z 60 członków, wybranych bezpośrednio przez naród na lat 5 w proporcjonalnej elekcji.
Legenda głosi, iż w IV wieku pewien kamieniarz, wyznawca chrześcijaństwa, imieniem Marino przybył z wyspy Arbe, by pracować przy budowie portu Rimini. Prześladowany edyktami cesarza Dioklecjana schronił się na Wzgórzu Tytana. Szybko dołączyli do niego inni wyznawcy chrześcijaństwa i założyli pierwszą tam wspólnotę religijną.
W San Marino istnieje kilka parkingów dla autokarów. Miasto pobieżnie zwiedzić można w 2 godziny. Wystarczy wspinać się tarasowo biegnącymi uliczkami. Mając więcej czasu można go wykorzystać na przejażdżkę koleją liniową, która łączy Borgo Maggiore ( jeden z okręgów administracyjnych republiki) z San Marino. Stolica ma kilka muzeów, np. filatelistyczne i numizmatyczne, kolekcję Maranello Rosso (pojazdy Ferrari) oraz Muzeum Starych Samochodów, Muzeum Broni Współczesnej w salach Palazzo Manzoni Borghese, czy też Muzeum Ciekawostek z zadziwiającym ale prawdziwym zbiorem dziwnych przedmiotów. Na szczycie Wzgórza Tytana mieszczą się trzy twierdze lub wieże: Guaita – z muzeum fortyfikacji, Montale i najwyżej – La Cesta ze zbiorami starej broni.
Podczas pobytu w San Marino uderza mnogość sklepików z przeróżnymi, nader tandetnymi pamiątkami. Produkowane są one na całym świcie, głównie na Dalekim Wschodzie, ale opatrzono je napisami San Marino. Piękne, ale przy tym i drogie jest szkło weneckie. W sklepach co i rusz można się natknąć na ekspedientów z Polski, którzy chętnie pogadają o tym co w kraju i skorzystają nawet ze starszych gazet. Na pamiątkę bytności w najstarszej republice warto się zaopatrzyć w porządnie wydany przewodnik w języku polskim.
|
