Wielu turystów przyjeżdża na Islandię specjalnie po to, żeby objechać ją rowerem, przedzierać się przez pustynny interior pieszo, na końskim grzbiecie, albo też terenowym samochodem z napędem na 4 koła. Inni wolą spływać wartkimi lodowcowymi rzekami lub łowić w potokach taaaakie łososie i pstrągi. Trekking w interiorze, a zwłaszcza na lodowcach, wymaga dobrego przygotowania i odpowiedniego ekwipunku, bowiem możemy tu liczyć tylko na siebie.
W wielu rejonach, w tym także w parkach narodowych, wyznaczone zostały oznakowane piesze szlaki turystyczne. Popularne są zwłaszcza wędrówki w rejonie Thorsmörk (Puszczy Thora w kotlinie otoczonej trzema lodowcami) oraz Landmannalaugar (krainy kolorowych skał i gorących źródeł), w termalnym rejonie Krisuvik, a także w okolicy Jeziora Komarów (Myvatn). \
Jedną z najciekawszych jest szlak wzdłuż zachodniego brzegu rzeki Jokulsa a Fjörum; od wodospadu Detifoss poprzez skalne rezerwaty Hljodaklettar (Echo skał) do kanionu Asbyrgi. Niezłym sposobem zwiedzania Islandii jest rower. Można przyjechać z własnym pojazdem lub wypożyczyć rower na miejscu.
Pokonywanie bezkresnych pustkowi daje wiele satysfakcji, chociaż często przychodzi zmagać się z wiatrem i deszczem. Trzeba mieć ze sobą sprzęt biwakowy oraz niezbędne części zamienne. Rower jest też dobrym rozwiązaniem przy zwiedzaniu największych miast Rejkiawiku i Akureyri.
Konie islandzkie przywiezione zostały na wyspę przez pierwszych osadników przed tysiącem z górą lat i doskonale przystosowały się do miejscowego klimatu. Mają minimalne wymagania co do paszy i opieki. Są to niewielkie (około 140 cm wysokości), silne koniki, które jako jedyne kuce europejskie potrafią poruszać się 5 rodzajami chodów.
Obok stępa, kłusa, galopu i cwału, słyną z umiejętności poruszania się chodem ślizgowym, który polega na tym, że zwierzę jednocześnie unosi obie nogi po tej samej stronie ciała (tak jak wielbłąd!) co ułatwia mu wędrówkę po kamienistym terenie i polach zastygłej lawy. Używano je do transportu oraz jako wierzchowce.
Dla zachowania czystości rasy, żaden koń islandzki, który opuścił wyspę nie może tu wrócić. Na Islandii żyje dziś około 70 tysięcy tych sympatycznych koników. Stadniny i stajnie gdzie można wynająć konie rozsiane są po całym kraju. Agencje turystyczne proponują wycieczki konne nawet tym, którzy nigdy wcześniej nie dosiadali koni bowiem zwierzęta te są bardzo łagodne.
Można uczyć się jazdy konnej, albo wybrać się na kilkudniową wycieczkę po wyspie na końskim grzbiecie. Wrażenia są niezapomniane, ale przyjemność ta jest dość kosztowna. Islandia to fantastyczne miejsce dla miłośników jazdy w terenie. Całe wnętrze wyspy stanowi poważne wyzwanie dla samochodu i kierowcy.
Drogi są prawie wyłącznie gruntowe i najczęściej nie ma mostów, stąd częsta konieczność emocjonujących przepraw przez rwące rzeki. Czyste islandzkie rzeki i jeziora pełne są ryb, głównie łososi i pstrągów. Częstym gościem bywał tu Ernest Hemingway. Sezon wędkarski trwa od kwietnia do września.
Najokazalsze łososie można złowić w rzekach Laxá i Rangá. W jeziorze Thinvallavatn łowiono nawet 15 kilogramowe okazy. Na wędkowanie trzeba wykupić pozwolenie. Można to zrobić w biurach informacji turystycznej lub w The National Angling Associacion, Bolholt 6, Reykjavik.
Ceny takich pozwoleń są niewygórowane jeśli chodzi np. o pstrągi, zaś na łososie są dużo droższe i należy zgłosić się wcześniej, aby niejako zarezerwować sobie miejsce, gdyż są limity wędkujących w danej rzece. (więcej www.lax-a.is/english) Na północy i zachodzie wyspy jest wiele niewielkich miasteczek i wiosek rybackich gdzie można wybrać się na połów z rybakami, a następnie upiec złowione ryby na ognisku nad morzem
Miłośnicy sportów wodnych znajdą tu znakomite miejsca do uprawiania kajakarstwa i raftingu na bystrych rzekach zasilanych wodą z topniejących lodowców. (www.rafting.is) Doskonałe warunki do uprawiania tego sportu są na rzece Hvita, poniżej wodospadu Gulfoss. A komu jeszcze mało adrenaliny, może wybrać się na szaleńczą jazdę jetoverami, szybkimi motorówkami z potężnymi silnikami.
Zdjęcia autora
