Krynica-Zdrój to urocza miejscowość w Beskidzie Sądeckim nazywana często „perłą polskich uzdrowisk”, pełne życia i barw miejsce, które przyciąga turystów nie tylko wodami mineralnymi, ale i bogactwem atrakcji.
Jest to nie tylko uzdrowisko, ale prawdziwe centrum aktywnego wypoczynku, kultury i relaksu – idealne miejsce zarówno dla rodzin, jak i dla osób szukających górskich przygód. Na miłośników górskich wędrówek czeka wiele szlaków o różnym stopniu trudności – od spacerów deptakiem i parkami zdrojowymi, po dłuższe trasy w Beskidzie Sądeckim.
W samym centrum Krynicy nie brakuje ciekawych miejsc – deptak zdrojowy, Pijalnia Główna z wodami mineralnymi oraz liczne kawiarnie i restauracje tworzą atmosferę sprzyjającą spokojnym spacerom. Latem odbywają się tu koncerty i wydarzenia plenerowe, w tym festiwale muzyczne i imprezy sportowe.
Rodziny z dziećmi mogą skorzystać z parków linowych, letnich torów saneczkowych, a także z licznych tras rowerowych, które w ostatnich latach zostały świetnie przygotowane dla amatorów dwóch kółek. W okolicy Krynicy znajdują się także ścieżki edukacyjne i punkty widokowe, idealne na wycieczki przyrodnicze. Dla osób spragnionych luksusu i relaksu, uzdrowiskowe tradycje miasta oferują bogatą bazę spa, kąpieli mineralnych i zabiegów zdrowotnych.
Sercem Krynicy-Zdroju jest reprezentacyjny deptak, pełen kawiarni, restauracji i sklepików z lokalnymi specjałami. Latem odbywają się tu koncerty, pokazy i wydarzenia kulturalne. W Pijalni Głównej można spróbować słynnych wód mineralnych, m.in. czy Jan, Słotwinka czy Zuber. Krynica to raj dla piechurów – szlaki prowadzą m.in. na Górę Parkową, Huzary czy na Przełęcz Krzyżową. Łatwiejsze trasy świetnie nadają się na rodzinne spacery, a dłuższe wędrówki zapewnią niezapomniane widoki i kontakt z dziką przyrodą.
Na Górę Parkową
Najpopularniejszym celem wycieczek turystów i kuracjuszy jest znajdująca się tuż przy centrum miasta góra Parkowa, na którą można wejść malowniczymi, leśnymi ścieżkami lub wjechać blisko stuletnimi, odrestaurowanymi wagonikami kolejki linowo-terenowej. Przy budynku jej stacji górnej kolejki w Restauracji Parkowej można spróbować dań nawiązujących do menu ubiegłego wieku, z czasów złotych lat Krynicy. Latem na szczycie czeka park linowy, kompleks „Rajskich Ślizgawek”, zjeżdżalnie pontonowe i place zabaw dla najmłodszych.
Niedawno otwarta została Polana Muzyki i Światła, bajkowa przestrzeń pełna roślinnych rzeźb i kwiatów. Obecnie na szczycie Góry Parkowej trwa budowa wieży widokowej o wysokości 36 metrów. Z przeszklonego tarasu na szczycie możliwe będzie podziwianie widoków na: Beskidy, Tatry, Krynicę i sąsiadujące miejscowości, na Słowackie wzniesienia przez cały rok i przy każdej pogodzie.
Jaworzyna Krynicka.
Kolej gondolowa przewozi turystów na szczyt Jaworzyny (1114 m n.p.m.), która jest świetną bazą wypadową na górskie wędrówki, a także początkiem wielu górskich tras rowerowych. Przy górnej stacji kolejki działa również mini muzeum przyrodnicze. Na szczycie na turystów czeka platforma widokowa zlokalizowana na budynku górnej stacji kolei gondolowej. W niedawno otwartym parku linowym bohaterem jest sympatyczny Rysio Jaworzynek.
W ostatnich latach Krynica rozwinęła infrastrukturę dla rowerzystów – dostępne są zarówno łagodne ścieżki rodzinne, jak i trasy MTB. Amatorzy aktywności mogą też spróbować nordic walkingu, jazdy konnej czy gry w tenisa. Na stoku góry Iwonka znajduje się Sankostrada – kilometrowy, całoroczny tor saneczkowy – świetna zabawa dla całej rodziny. Parki linowe w okolicy to atrakcja dla tych, którzy lubią wyzwania i aktywną rozrywkę na świeżym powietrzu.
Wieża widokowa i ścieżka w koronach drzew
Od sierpnia 2019 r. mieszkańcy Krynicy, kuracjusze i turyści odwiedzający uzdrowisko zyskali kolejną atrakcję turystyczną, pierwszą w Polsce wieżę widokową ze ścieżką w koronach drzew. Wybudowana została na szczycie stacji narciarskiej SŁOTWINY ARENA (896 m n.p.m.) wśród lasów pasma Jaworzyny Krynickiej. Pod wieżę można dojść pieszo lub wjechać 6 – osobową kolejką krzesełkową.
Sama wieża ma wysokość 49, 5 metra i zbudowana została z drewna robinii akacjowej. Prowadzi do niej ścieżka w koronach drzew o łącznej długości 1030 m. wsparta na 18 wieżach i 87 słupach. Na trasie znajdują się specjalnie przygotowane instalacje edukacyjne, dzięki którym możemy zapoznać się z przyrodą oraz historią regionu. Dodatkową atrakcją może być zjazd z wieży 60 – metrową zjeżdżalnią. Pod wieżą widokową znajduje się niedawno otwarta tężnia solna wiezawidokowa.pl/krynica-zdroj
Oprócz aktywnego wypoczynku Krynica pozostaje uzdrowiskiem. Sanatoria i nowoczesne centra spa oferują kąpiele mineralne, zabiegi zdrowotne i strefy wellness – idealne, by po dniu pełnym atrakcji zregenerować siły. Latem Krynica-Zdrój oferuje pełen wachlarz atrakcji – od spacerów i relaksu w uzdrowiskowej atmosferze, przez aktywne spędzanie czasu w górach, aż po bogaty kalendarz wydarzeń kulturalnych. To doskonałe miejsce zarówno na rodzinny urlop, jak i krótki wyjazd w gronie znajomych.
Z Krynicą związani byli m. in. światowej sławy śpiewak Jan Kiepura oraz jeden z najwybitniejszych malarzy intuicyjnych, prymitywista Nikifor. Obaj uhonorowani zostali pomnikami przy głównym ciągu komunikacyjnym Krynicy.
Sławny tenor i krynicki festiwal
Jan Kiepura, najpopularniejszy gwiazdor światowych scen operowych i operetkowych okresu międzywojennego oraz aktor był miłośnikiem Krynicy. Ten ekranowy amant o rozbrajającym uśmiechu zagrał w 39 filmach, m.in.; „Dla Ciebie śpiewam”, „Czar cyganerii”, „Valse Brilliante”, „Księżniczka czardasza”. Niemal w każdym filmie jedną piosenkę wykonywał w języku polskim. W swym repertuarze miał najsłynniejsze główne partie operowe i operetkowe. Występował na najważniejszych scenach światowych. Potrafił znakomicie nawiązać kontakt z publicznością. Nigdy nie odmawiał, gdy był poproszony by zaśpiewał, dlatego śpiewał na ulicy, z dachu samochodu, balkonu czy na schodach gmachów operowych.
Jan Kiepura w Krynicy Zdroju nie był zwykłym kuracjuszem przyjeżdżającym regularnie na wypoczynek, ale mieszkańcem uzdrowiska. W 1933 r. stanęła tu na ul. Pułaskiego 35 luksusowa willa „Patria” (Ojczyzna) projektu Bohdana Pniewskiego. Śpiewak chciał w ten sposób wyrazić swoje przywiązanie do ojczyzny, za którą zawsze tęsknił podczas ciągłych podróży. Jego krynicka willa odwzorowywała najnowocześniejsze hotele szwajcarskie i austriackie. Posiadała windy, centralne ogrzewanie i centralę telefoniczną, co było w owych czasach wielkim luksusem. „Patria” miała na dachu widokowy taras i obrotowe drzwi wejściowe, a jej wnętrza zdobiły marmurowe wykładziny.
Gdy sławny śpiewak przebywał w Krynicy, pod Patrią gromadziły się tłumy wielbicieli mistrza, mieszkańców i kuracjuszy. Kiepura często występował na krynickim deptaku, w muszli koncertowej, w której dziś jest jego płaskorzeźba. W lipcu 2004 r. odsłonięty został w Krynicy Zdroju pomnik Jana Kiepury ukazujący go jak śpiewa z uniesioną w górę ręką, zaś swoistym muzycznym i duchowym pomnikiem jest odbywający się nieprzerwanie od 1967 r. Festiwal im. Jana Kiepury, którego założycielem był krynicki działacz kulturalny Stefan Półchłopek.
Śladami Nikifora
Nikifor Krynicki, właściwie Epifaniusz Drowniak (urodzony w Krynicy-Zdroju pod koniec XIX wieku), był malarzem prymitywistą, pochodzenia łemkowskiego. Dzisiaj uważany jest za jednego z najwybitniejszych twórców sztuki naiwnej w Europie. Nikifor z pochodzenia był Łemkiem, przez długi czas żył w biedzie, samotnie, zajmując się malowaniem obrazków, które sprzedawał przechodniom i kuracjuszom w Krynicy. Ze względu na swoje pochodzenie i brak formalnego wykształcenia artystycznego przez lata nie był traktowany poważnie, a wręcz bywał postrzegany jako dziwak.
Nikifor był samoukiem. Malował głównie akwarelami na papierze, często używał też skrawków tektury, zeszytów czy kartoników. Jego ulubionymi tematami były pejzaże Krynicy i okolic oraz architektura (cerkwie, kościoły, budynki miejskie). Chętnie malował też sceny rodzajowe oraz autoportrety. Charakterystyczne dla jego obrazów są jasne kolory, uproszczona perspektywa, drobiazgowość i jednocześnie dziecięca szczerość.
Bardzo długo pozostawał niedoceniany w Polsce, ale już w latach 50. i 60. jego prace zaczęły zdobywać rozgłos za granicą – wystawiano je m.in. w Paryżu, Amsterdamie, Brukseli i Nowym Jorku. Z czasem Nikifor stał się symbolem „geniusza naiwnych”. W 1962 roku władze przyznały mu oficjalnie tożsamość i polskie obywatelstwo (wcześniej uznawano go za bezpaństwowca). Zmarł w 1968 roku i został pochowany na cmentarzu w Krynicy.
Dziś Nikifor jest postacią legendarną. W Krynicy działa Muzeum Nikifora w Willi Romanówka, gdzie zgromadzono setki jego prac. W 2004 roku Krzysztof Krauze nakręcił film Mój Nikifor, nagradzany na wielu festiwalach, w którym postać artysty zagrała Krystyna Feldman. Przy deptaku stoi pomnik Nikifora z pieskiem i przyborami do malowania.
Krynica-Zdrój od ponad 200 lat przyciąga kuracjuszy swoimi walorami zdrowotnymi oraz atrakcjami turystycznymi. Unikalny mikroklimat, najsłynniejsze wody mineralne i lecznicze w Polsce, to tylko niektóre powody, dla których warto tu przyjechać.
Zdjęcia autora