Nowy przewodnik Michelina po stolicy Szwecji wydany w polskim tłumaczeniu w serii Bezdroży, przeznaczony jest przede wszystkim dla turystów weekendowych, lub przyjeżdżających do Sztokholmu na krótko. Chociaż i ci, którzy mogą na poznawanie tego miasta poświęcić więcej czasu, znajdą w nim sporo informacji i propozycji wybierania zarówno tego, co jest tam najciekawsze oraz najcenniejsze, jak i innych miejsc oraz obiektów zgodnie z indywidualnymi zainteresowaniami. Wybór ten ułatwia zasada oznaczania ważniejszych zabytków, muzeów i innych atrakcji gwiazdkami (* 1-3). Przewodnik jest poręczny, lekki, zawiera blisko 100 kolorowych zdjęć, trzy plany dzielnic, schemat linii metra oraz dodatkowo luźny, do wyjmowania, plan miasta z lokalizacją adresów. Wewnątrz znajdują się również krótsze informacje i ciekawostki w ramkach włamanych w tekst. Niestety bez ich spisu, co stanowi wadę przewodnika, gdyż utrudnia znajdowanie tego, co czytelnika – turystę może zainteresować. Podobnie jak inne przewodniki tej serii zaczyna się od 10 sugestii („Nasze podpowiedzi”), co w mieście warto szczególnie zobaczyć i przeżyć.

Ukazała się ciekawa książka - bezpośrednie sprawozdanie z pola dramatycznej walki o polską turystykę, trwająca od wiosny tego roku gdy rozpoczęła się pandemia i zaczęliśmy wszyscy odczuwać jej tragiczne skutki dla gospodarki, a zwłaszcza właśnie dla turystyki. Jest to rodzaj kroniki przedstawiającej rozwój sytuacji na polu walki z koronawirusem. Kronikarzem jest osoba obserwująca proces od środka, skupiona na ratowaniu swojego biura, ale zaangażowana też w wielomiesięczny proces zabiegania o pomoc i wsparcie, jakiego potrzebuje branża turystyczna. Autor pisze: Epidemia dobitnie pokazała, że turystyka nie ma swoich rzeczników. Nikogo, kto nadałby większe znaczenie naszym problemom. Po raz kolejny, ale jakże boleśnie, uzmysłowiła, że brakuje zrozumienia wśród polityków (...) Gdy z każdym kolejnym miesiącem coraz bardziej stawało się jasne, że mamy do czynienia nie z przejściowym kryzysem, ale z katastrofą, próbowaliśmy zainteresować media. Szło jak po grudzie. Dziennikarze niewiele z tego rozumieli, kolejne redakcje nabierały się na mającą odwrócić uwagę od istoty problemu wrzutkę w postaci bonu 500 plus.