Renesansowy zamek w Litomyszli, o którego dziejach napisałem obszerniej w pierwszej części relacji z niego, należy do najcenniejszych zabytków tego stylu w Czechach i jest uważany za najznakomitszy przykład północnowłoskiego renesansu po tej stronie Alp. Jego dawni właściciele, przynajmniej niektórzy, zapisali się w historii naszych południowych sąsiadów, a zabytkowi poświęcono już sporo publikacji.

W centrum Wieliczki, vis a vis Zamku Żupnego, wzniesionego głównie w czasach króla Kazimierza Wielkiego i około stu metrów od tutejszego rynku, stoi murowany, w stylu baroku józefińskiego, kościół parafialny p.w. św. Klemensa. Dlaczego akurat tego świętego, nie udało mi się ustalić. Wiadomo tylko, że chodzi o papieża rzymskiego, a nie Klemensa Ochrydzkiego.

Zamek w Litomyszli w Czechach wschodnich, w kraju (województwie) pardubickim i regionie nazywanym Českomoravské pomezi – Pogranicze czesko-morawskie, uważany jest za najpiękniejszy przykład architektury północnowłoskiego renesansu po tej stronie Alp. W 1999 roku wpisany został na Listę Dziedzictwa UNESCO. Bardzo ciekawy jest nie tylko jako muzeum, ale także ze względu na bogatą, 10-wiekową przeszłość Wzgórza Zamkowego, na którym stoi oraz jego kolejnych właścicieli.

Na planie miasta w turystycznym folderze w języku polskim „Litomyšl. Nowoczesne miasto zabytkowe” zaznaczono 20 zabytków, obiektów i atrakcji, które, zdaniem gospodarzy i wydawcy, mogą zainteresować naszych turystów.