W centrum Wieliczki, vis a vis Zamku Żupnego, wzniesionego głównie w czasach króla Kazimierza Wielkiego i około stu metrów od tutejszego rynku, stoi murowany, w stylu baroku józefińskiego, kościół parafialny p.w. św. Klemensa. Dlaczego akurat tego świętego, nie udało mi się ustalić. Wiadomo tylko, że chodzi o papieża rzymskiego, a nie Klemensa Ochrydzkiego.
Zamek w Litomyszli w Czechach wschodnich, w kraju (województwie) pardubickim i regionie nazywanym Českomoravské pomezi – Pogranicze czesko-morawskie, uważany jest za najpiękniejszy przykład architektury północnowłoskiego renesansu po tej stronie Alp. W 1999 roku wpisany został na Listę Dziedzictwa UNESCO. Bardzo ciekawy jest nie tylko jako muzeum, ale także ze względu na bogatą, 10-wiekową przeszłość Wzgórza Zamkowego, na którym stoi oraz jego kolejnych właścicieli.
Na planie miasta w turystycznym folderze w języku polskim „Litomyšl. Nowoczesne miasto zabytkowe” zaznaczono 20 zabytków, obiektów i atrakcji, które, zdaniem gospodarzy i wydawcy, mogą zainteresować naszych turystów.
W centrum Wieliczki, vis a vis barokowego kościoła św. Klemensa, stoi jedna z najstarszych w mieście i najrozleglejsza poza kopalnią soli budowla, a ściślej cały ich zespół: Zamek Żupny. Zbudowany w końcu XIII i w XIV wieku, głównie w czasach panowania króla Kazimierza Wielkiego (1310-1370), który nadał miastu lokację na prawie niemieckim, na rezydencję żupnika i siedzibę administracji królewskich kopalni soli w Wieliczce i Bochni.
W najstarszej historii Litomyszli, wielowiekowego, uroczego i pełnego zabytków miasta we wschodnich Czechach nad niewielką rzeką Loučná, pewna jest tylko jedna data: 12 lipca 1259 roku. Tego dnia czeski król Przemysł Ottokar II (1233-1278) podniósł tę niewielką wówczas osadę do rangi miasta. Wiadomo to nie z kronikarskich zapisów, ale oryginału królewskiego dokumentu zachowanego do naszych czasów.
