BEZDROŻA: INDOCHINY I ŻYCIOWE TSUNAMI LISOWSKICH
Jest to jedna z najciekawszych, znakomicie napisana książka podróżnicza, jaką przeczytałem w ostatnich latach. Z tym większym zainteresowaniem, że w wielu miejscach opisywanych przez autorów również byłem. Zaś kraje Azji południowo – wschodniej uważam za szczególnie atrakcyjne i warte poznawania. Poza tym znam jej autorów Elę i Andrzeja od chyba ponad ćwierćwiecza, przyjaźnimy się, chociaż tylko parę razem byliśmy na krótkich wypadach zagranicznych i to nie w egzotyczne strony. Są oni nie tylko członkami elitarnego The Explorer Club, o czym wspomina wydawca w ich nocie biograficznej, ale także, od ćwierć wieku, Stowarzyszenia Dziennikarzy – Podróżników „Globtroter”. Znakomitymi podróżnikami po świecie, z aparatami fotograficznymi i kamerą, autorami niezliczonych artykułów, reportaży i programów telewizyjnych oraz radiowych. Autorami również książek podróżniczych oraz przewodników, nagradzanych liczącymi się wyróżnieniami. Jednym z nich, o którym pisałem wówczas, była statuetka „Złotego Jaśminu”, jaką otrzymali w 2009 roku podczas tunezyjskiej „Nocy Jaśminu” w Warszawie, za znakomity przewodnik po Tunezji oraz album zdjęć z tego kraju i cykl reportaży z niego.
Z trzech najpotężniejszych gospodarczo krajów Dalekiego Wschodu: Chin, Japonii i Korei Południowej, ta ostatnia jest stosunkowo najrzadziej odwiedzana przez polskich turystów. Tymczasem są w niej liczne wspaniałe widokowo miejsca, przyroda, zabytki, ciekawi ludzie i ich obyczaje, oryginalna, smaczna kuchnia, a także różnorodne atrakcje, które warto poznawać. Jak liczne, można przekonać się czytając poświęcony temu krajowi obszerny, zawierający m.in. prawie 120 kolorowych fotografii, liczne mapki oraz plany miast i ich dzielnic, „Zielony Przewodnik” Michelina, wydany po raz pierwszy w polskim przekładzie. Tę serię przewodników przeznaczoną dla turystów, którym nie wystarczają informacje zdawkowe, „w pigułkach”, zaliczam do najlepszych i chętnie z nich korzystam. Najnowszy spełnia niemal wszystkie oczekiwania. Zawiera mnóstwo informacji niezbędnych turyście, przydatnych, ale również ciekawostek przybliżających ten kraj, jego specyfikę, odmienną historię, kulturę, mentalność ludzi itp. Szkoda tylko, i to uważam za jego jedyną wadę, że nie ma w nim spisu zarówno dużych, dwustronicowych wkładek monotematycznych, jak i krótkich informacji oraz ciekawostek w ramkach włamanych w tekst.
Położony na Atlantyku archipelag wysp azorskich, traktowany jako najdalej na zachód wysunięta część Europy, jest Autonomicznym Regionem Portugalii. I popularnym celem wyjazdów urlopowych, coraz częściej także Polaków. Co prawda nie ma na razie bezpośrednich połączeń z nim z Polski, a dostać się tam można tylko drogą powietrzną. Jest ich jednak sporo, także tanimi liniami lotniczymi, z kilku portów lotniczych w Europie zachodniej. Szczegóły oraz wiele innych informacji na temat tych wysp i ich atrakcji turystycznych, znaleźć można we wznowionym w br. przez Bezdroża przewodniku po nich w serii travelbooków. Polski autor, podkreśla wydawnictwo w jego sylwetce, doskonale zna Azory, gdyż co roku spędza tam po kilka miesięcy. Był na wszystkich 9 wyspach tego archipelagu, ma więc informacje „z pierwszej ręki” i zostały one zaktualizowane. Przewodnik wzbogaca blisko 120 zdjęć, 11 planów i mapek, 6 obszerniejszych wkładek monotematycznych oraz prawie 30 krótszych informacji i ciekawostek w ramkach włamanych w tekst. Tak jak inne tomiki z tej serii, najpierw przedstawione są główne atrakcje Azorów z sugestiami, aby przede wszystkim je poznawać. 3 budowle sakralne. 2 obiekty – historyczne centrum miasta Angra do Heroismo na wyspie Terceira oraz winnice na wyspie Pico. 9 cudów natury. Po 5 lokalnych tradycji i niezapomnianych widoków oraz 2 ciekawe muzea.