POLACY W DZIEJACH PERU
Na naszych łamach publikuję recenzje tylko literatury podróżniczej i przewodników turystycznych, rzadko zaś także książki „około turystyczne”, np. poświęcone zabytkom, parkom narodowym itp. W tym przypadku robię jednak wyjątek, gdyż książka „Polacy w dziejach Peru” zawiera tak wiele ciekawych informacji, również na temat historii i atrakcji tego pięknego kraju, a także turystyki w nim, że warto, aby przeczytali ją chociażby podróżnicy i turyści wybierający się do dawnego imperium Inków. „Peru – czytam na wstępie w jej prezentacji napisanej przez J.E. Ambasadora tego kraju w Polsce, Alberto Salas Barahona, jednego z współinicjatorów jej powstania i publikacji – jest przykładem wpływu wielu kultur w tworzeniu swojej narodowości. Na pierwotną kulturę przedinkaską oraz inkaską z biegiem wieków i w następstwie najróżniejszych okoliczności nawarstwiały się wpływy społeczności, które przybywały na ziemie peruwiańską. Do ery dominacji hiszpańskiej oraz pojawienia się wpływów kultur afrykańskiej i arabskiej doszły liczne oddziaływania, pochodzące w większości z krajów europejskich i azjatyckich. Wszystko to przyczyniło się do stworzenia Narodu Peruwiańskiego, takiego, jaki istnieje dziś. Peru jest tyglem kultur, w którym mieszczą się wszyscy Peruwiańczycy z powszechną świadomością różnych osobliwości, w pełni się z nimi utożsamiając i uznając swój historyczny spadek oraz dziedzictwo pozostawione przez rozmaite wspólnoty imigracyjne. W obliczu takiej panoramy: ludzkiej, historycznej i społecznej, napływ różnorodnych fal imigracyjnych z Polski wpłynął na rozwój Peru w znaczący sposób…”.
Emirat Dubaj, a zwłaszcza jego stolica o tej samej nazwie, wchodzący w skład Zjednoczonych Emiratów Arabskich, należy do popularnych kierunków wyjazdów turystycznych także naszych rodaków. Ułatwiają to bezpośrednie połączenia lotnicze, a do podróży zachęca, niekiedy dosyć nachalna reklama i autoreklama. Niewątpliwe również tamtejsze sukcesy oraz nowatorstwo architektoniczne z wieloma zaskakującymi, a nawet szokującymi rozwiązaniami. A także wiele innych atrakcji, m.in. ogromna oferta handlowa w strefach wolnocłowych. Miasto Dubaj jest największym w ZEA, chwali się kilkoma „naj”: najwyższym, najwspanialszym, najbardziej niezwykłym: budynkiem świata, centrum handlowym, sztuczną wyspą, fontanną. I ogromną zamożnością obywateli kraju, którzy stanowią w tym emiracie zaledwie niewiele ponad 8% (!) i 11,5% we wszystkich łącznie. Pozostali, to przede wszystkim robotnicy i pracownicy najemni z wielu krajów. Głównie Półwyspu Indyjskiego, krajów południowo – wschodniej Azji i Filipin, ale również Europejczycy, w tym Polacy. Pracują oni na bogactwo miejscowych emirów i pozostałych Arabów. Bo dochody Dubaju z ropy naftowej dawno się skończyły. Pozostają usługi finansowe, handel i turystyka.
Birma, czyli Mjanma, a w wersji angielskiej Myanmar, najpiękniejszy, chyba nie tylko moim zdaniem, kraj południowo–wschodniej Azji, jeszcze kilkanaście lat temu praktycznie niedostępny dla turystów zagranicznych, jest coraz popularniejszy również wśród naszych rodaków. Mimo tamtejszej biedy posiada oszałamiające, kapiące od złota oraz szlachetnych kamieni świątynie i miejsca kultu, ciekawe buddyjskie klasztory, mnóstwo innych zabytków, ponadto góry, jeziora, wybrzeża Morza Andamańskiego oraz Zatoki Bengalskiej Oceanu Indyjskiego. Równocześnie starą historię, kulturę oraz sympatycznych, uśmiechniętych i życzliwych gościom mieszkańców. Przy czym z aż 135 narodowości i grup etnicznych. Przewodnik po nim napisany przez trójkę polskich blogerów, a wydany w Złotej Serii wydawnictwa Pascal, jest więc bardzo potrzebny. Zwłaszcza podróżnikom, którzy chcą zobaczyć tamte cuda i liczne inne atrakcje, zanim kraj ten zostanie rozdeptany i zatłoczony przez hordy – świadomie używam tego określenia – turystów z całego świata. Tak jak ma to już miejsce w Tajlandii, czy kambodżańskim Angkor oraz wielu innych popularnych miejscach świata. Omawiany przewodni jest ładnie wydany pod względem graficznym i poligraficznym. Wzbogaca go około 280 kolorowych zdjęć różnego formatu oraz mapki.