BEZDROŻA: IRAŃSKIE OPOWIEŚCI
Iran, wcześniej nazywany Persją, jest jednym z najstarszych z ciągle istniejących państw świata, chociaż w zmieniających się granicach oraz systemach politycznych i religijnych. Z przebogatą historią, miastami z korzeniami sprzed tysiącleci przed naszą erą oraz wspaniałymi zabytkami. Kraj górzysty i pustynny, z egzotycznymi niekiedy dla nas zwyczajami, obyczajami oraz normami moralnymi i religijnymi. Zamieszkany przez gościnnych i życzliwych obcym ludzi. Nic dziwnego, że budzi on coraz większe zainteresowanie turystów, także polskich. Zwłaszcza obecnie, gdy stopniowo znoszone są, wprowadzone wobec niego sankcje i restrykcje gospodarcze oraz finansowe. Tym cenniejsze dla potencjalnych turystów są aktualne relacje z niego. Zwłaszcza, że nie ma, a przynajmniej ja na taki jeszcze nie trafiłem, dobrego przewodnika po Iranie w języku polskim. Najnowsza premiera wydawnicza Bezdroży, nazwana skromnie Irańskimi opowieściami, jest więc przysłowiowym „strzałem w dziesiątkę”. Zachęcającym, wręcz zmuszającym wielu podróżników i turystów, do poważnego pomyślenia o wybraniu się w tamte strony. Zwłaszcza, że autorka była niemal we wszystkich najważniejszych i najciekawszych miastach oraz miejscach państwa „królów królów” – szachów, a od blisko 4 dekad „religijnych przywódców” – ajatollahów. I ciekawie, w znacznych częściach tej książki znakomicie, opisała je. A także ludzi spotkanych na trasie, jak również zwyczaje i sytuacje, w jakich uczestniczyła.
Malezja nie należy do zbyt popularnych kierunków turystycznych wyjazdów naszych rodaków. Znacznie ustępuje pod tym względem swojemu północnemu sąsiadowi – Tajlandii. Ma co prawda zdecydowanie mniej zabytków, ale równocześnie mnóstwo szalenie ciekawych, wartych poznania miejsc. Jest poza tym nie tak bardzo skomercjalizowana pod względem turystycznym, a to dla wielu współczesnych podróżników stanowi dodatkowy, ważny atut. Ten kraj położony w południowo – wschodniej Azji, na krańcu Półwyspu Indochińskiego i wyspach: północnej części Borneo oraz położonych na Morzu Andamańskim, z największymi – Langkawi i Penang, dwójka polskich podróżników objechała samotnie w dwa miesiące. Bardzo przybliżając go – i jego atrakcje – polskim turystom. Byli tam bowiem niemal we wszystkich ciekawych oraz ważnych miejscach. O wiele dłużej, niż większość innych podróżników, w stołecznym Kuala Lumpur. Na kontynencie także w dwu ważnych portach: George Town i Malakka oraz paru mniejszych miejscowościach i parkach narodowych. Odwiedzili obie wspomniane wyspy andamańskie i przejechali całą malezyjską część Borneo od Kuchingu do Sandakanu, z transferem przez sułtanat Brunei.
Kraje Azji Środkowej i Zakaukazia które powstały po upadku ZSRR są przeważnie mało znane przez Polaków. I zdecydowanie zbyt rzadko odwiedzane przez naszych turystów, mimo iż są szalenie ciekawe, pełne zabytków, egzotyki, niesamowitych widoków oraz miejscowych obyczajów. Każdą kolejną książkę na ich temat trzeba więc witać z zadowoleniem. Zwłaszcza tak znakomitą, jak najnowsza Bezdroży, napisana przez autora, który podróżuje po nich od 20 lat w celach biznesowych. I jest bacznym obserwatorem, uczestniczy w życiu tamtejszych ludzi – nie tylko partnerów handlowych. Wielokrotnie tam wyjeżdża, podróżuje, bywa nierzadko w niezwykłych sytuacjach, biesiaduje, notuje. I napisał o tym książkę. Bardzo ciekawą, nawet fascynującą, przy czym świetnym, bogatym, plastycznym językiem, niekiedy nawet zaskakująco soczystym. We wstępie pisze skromnie, że to tylko „zbiór mniejszych lub większych okruchów wspomnień spisanych na ulotnych kartach i stronicach notesów… swą książkę zbudowałem z historyjek, anegdotek, czasem mądrości z różnych stron świata. Knajpiane razgowory, pogaduchy z siedzeń samochodów sąsiadują z absurdalnymi przygodami i osobistymi refleksjami. Mam nadzieję, że moja książka przekazuje jakąś uniwersalną prawdę o krajach i ludziach, których opisuję.”