MICHELIN: BARCELONA
Coraz liczniej ukazują się u nas nowe przewodniki turystyczne poświęcone nie całym krajom, lecz ich regionom i poszczególnym miastom. Odpowiadają na zapotrzebowanie tych turystów, którzy lubią – lub zmusza ich do tego praca – krótkie, nawet tylko weekendowe wypady w trakcie których nie mają możliwości zobaczenia zbyt wiele i w różnych miejscowościach. Równocześnie takie przewodniki z reguły są dokładniejsze niż odpowiednie części w ogólnych i dają większy wybór tego, co chce się zobaczyć lub przeżyć. Sporo takich przewodników wydają Bezdroża. Jednym z najnowszych jest Barcelona. Ta ponad 1,6-milionowa stolica Katalonii nie ma co prawda tak wielu zabytków najwyższej klasy jak hiszpańska czołówka: Granada, Kordoba, Toledo, Sewilla, Saragossa, Salamanka, Avila czy Walencja – porządkuję je według własnej oceny i wrażenia, jakie na mnie zrobiły. Ale już tylko dla zobaczenia bazyliki Sagrada Familia – Świętej Rodziny i Barri Gòtic – Dzielnicy Gotyckiej, warto przyjechać do Barcelony. A przecież oprócz nich miasto szczyci się wieloma innymi zabytkami, ciekawymi obiektami, miejscami i innymi atrakcjami. Jest przepiękne, z niezwykłą atmosferą, wspaniale położone nad morzem i zasłużenie przyciąga miliony turystów. W tym wielu polskich m.in. dzięki dobrym połączeniom lotniczym.
Rosja nie należy współcześnie do popularnych kierunków podróży naszych turystów. Z wielką stratą dla nich, bo kraj ten ma tysiące wartych poznania zabytków, obiektów i miejsc nie tylko w Moskwie i Petersburgu, ale w dziesiątkach innych miast. Zwłaszcza – ale nie tylko – w europejskiej części tego największego pod względem powierzchni państwa świata. Chociażby, a to tylko przykłady: na „Złotym pierścieniu” starych, historycznych miast dookoła Moskwy, niemal u nas nieznanym „Srebrnym pierścieniu” w północno –zachodniej części kraju (Petersburg, Psków, Nowogród Wielki, Kiży, Sołowki, Karelia) czy nad Wołgą. Nie mówiąc o niezliczonych muzeach, w tym światowej rangi, ofercie kulturalnej, zwłaszcza nie wymagającej znajomości języka muzycznej i operowej, wystawienniczej itp. Przyczyn tego znikomego, w stosunku do atrakcji turystycznych, które oferuje Federacja Rosyjska, zainteresowania u nas podróżami do niej jest co najmniej kilka. Fatalne obecnie stosunki polityczne między naszymi krajami i, co stwierdzam z ubolewaniem, bo wszelkie tego rodzaju uprzedzenia uważam za szkodliwe, rusofobia części społeczeństwa. Przede wszystkim wśród tych, którzy nigdy tam nie byli, a nawet nie zdołali poznać osobiście żadnego Rosjanina czy Rosjanki. Nie bez znaczenia są wizy.
Sławna katedra, jedna z najpiękniejszych świątyń nie tylko chrześcijańskich na świecie i arcydzieło malarstwa renesansowego – „Ostatnia Wieczerza” Leonarda da Vinci w refektarzu klasztoru przy kościele Santa Maria delle Grazie, to najsłynniejsze skarby Mediolanu. Nie jedyne, oczywiście, podobnie jak w Lombardii, której jest on głównym miastem. W której obok sławnych i pięknych miejscowości i miejsc, jak Cremona, Brescia, Mantua, Sabbioneto czy jeziora Como i Garda, jest wiele innych wartych bliższego poznania. Jest to bowiem jeden z najpiękniejszych regionów Włoch i bardzo dobrze, że Bezdroża poświęciły mu osobny przewodnik, przy czym napisany ciekawie i kompetentnie przez polskich autorów. Podobnie jak inne w tej serii travelbooków jest on bogato ilustrowany ponad 180-ma kolorowymi zdjęciami, zawiera 15 planów i map, w tym na sześciu stronach plus wewnętrzna przednia okładka, tytułowego Mediolanu. A także cztery duże wkładki monotematyczne oraz blisko pół setki informacji i ciekawostek w ramkach włamanych w tekst. Zgodnie ze schematem tych przewodników, autorzy najpierw przedstawiają w skrócie najważniejsze tamtejsze atrakcje. Po 5: „Pereł z Listy UNESCO” i „Architektury sakralnej” oraz po 4: „Zabytkowe place”, „Najciekawsze muzea” i „Niezapomniane widoki”.