Cypr, a zwłaszcza Republika Cypryjska, gdyż okupowana od 1974 r. przez Turcję północna część Wyspy Afrodyty i tamtejsza, tak zwana Turecka Republika Cypru Północnego nie uznawana przez żadne państwo poza okupantem, jest, zgodnie z zaleceniami polskiego MSZ, znacznie rzadziej odwiedzana przez naszych turystów, należy do popularnych kierunków wyjazdów urlopowych Polaków. Czy będzie tak również po ich wznowieniu, gdy skończy się pandemia koronawirusa, pokaże czas. Obiektywnie nie widzę na razie powodów, aby preferencje te miały ulec istotnej zmianie. Fakt, że w ostatnich latach wypoczywało nas na Cyprze coraz więcej, poza statystyką potwierdza również coroczne wznawianie przez Bezdroża przewodnika po nim, wydawanego w serii travelbooków. Ukazał się on już w IV wydaniu, niemal bez zmian, tylko z nieznacznymi aktualizacjami. Obszernie omówiłem jego II wydanie w roku 2017 i recenzja ta jest nadal do przeczytania na naszych łamach. Przypomnę tylko, że wyspa ta przyciąga turystów zarówno plażami i morzem ciepłym przez większość roku, jak i zabytkami z liczącej już ponad jedenaście tysiącleci historii. W tym pięknymi bizantyjskimi klasztorami i świątyniami.

To jedno z ciekawszych miejsc do wiosennych wędrówek nad Biebrzą. Co prawda chcieliśmy dość tu czerwonym szlakiem ze wsi Gugny, ale wiosenne rozlewiska powstrzymały nasza wędrówkę. Zaatakowaliśmy wiec pętelkę z drugiej strony.